Cytat dnia
Bóg strzegł mnie jak "źrenicy oka" i chował mnie "w cieniu swych skrzydeł
Najnowsze artykuły
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów
1
ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”
5
ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“1
ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!7
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2012Przeżyłem sowieckie łagry. Wspomnienia Józef Hermanowicz MIC
Jeżeli ktoś zna mnie jedynie z kilku ostatnich recenzji na LC, to nie uwierzy, ale ja naprawdę łatwo wpadam w zachwyt. I naprawdę lubię czytać. Tyle, że w ostatnich miesiącach prześladuje mnie pech i wpadają mi w ręce jedynie słabe książki. Po takim optymistycznym wstępie wyliczyć zostaje, co mi się nie podobało: zabrakło realizmu i naturalizmu, opisów strasznego głodu, zimna, zła, zabrakło zadziwienia mnie i faktów, których wcześniej nie znałam, brakowało mi w końcu jakiegoś ciekawego, pasjonującego rysu w osobowości autora, który pobudziłby moją naturę domorosłego psychologa. Szkoda, że autor nie napisał trochę więcej o Chinach przed aresztowaniem. To wszystko napisane było tak, jakby przeszło przez jakąś wielką prasę katolickiej cenzury, która wytłoczyła z książki wszystkie smaczki. Ot takie wspomnienia starego dziadka dla malutkich wnuków, którym trzeba filtrować prawdę, aby ich nie złamała za młodu. Tyle, że nie jestem już dzieckiem, a obozowej literatury naczytałam się tyle, że nie każda książka o łagrze wzbudza we mnie gęsią skórkę. Jeżeli chodzi o wspomnienia duchownych z więzień, to bez porównania większe i lepsze wrażenie wywarł na mnie „Ucisk i strapienie” Adama Kozłowieckiego. Autor - również duchowny - napisał wspomnienia z obozu koncentracyjnego, które były wstrząsające, poruszające do ostatniego nerwu, a jednocześnie prawdziwe i pokazujące człowieka z krwi i kości. Fakt, że A. Kozłowiecki był duchownym szczególnym, o czym świadczy jego historia powięzienna, ale po tak wysoko ustawionej poprzeczce, ciężki los kolejnych książek. Ponadto zainteresowanym polecam też wspomnienia z łagrów „bo Ty jesteś ze mną. Duchowe świadectwo z Syberii” Walter J. Ciszek SJ, Daniel Flaherty. „Przeżyłem sowieckie łagry” jest na tyle ciekawa, że jest tam więcej niż w innych książkach tego typu opisów przyrody i zachwytów nimi. Znajdują się tu ciekawe opisy łagrów z punktu widzenia geograficznego. Jest to też książka napisana z punktu widzenia łagierskiego inwalidy, co też jest dość nietypowe, ponieważ takowi raczej nie przeżywali. Wzruszył mnie opis pracy w lesie pod koniec książki... Co do zasady pozycję tę polecam osobom oczytanym w literaturze łagrowej, jako dopełnienie, a nie jako wstęp do wiedzy.Przeżyłem sowieckie łagry. Wspomnienia Józef Hermanowicz MICZnajdowanie win i bezpodstawne oskarżanie przypadkowych ludzi to zdecydowanie ulubione zajęcie sowieckich urzędników w czasie trwania II wojny światowej. Samo przebywanie na terytorium ówczesnego Związku Radzieckiego było znakomitym powodem do zatrzymania i posądzenia o szpiegostwo, a za takie „przewinienie” groziła kara 25 lat zsyłki do łagru. Torturami rosyjski system był w stanie wymusić praktycznie na każdym przyznanie się do przewinienia. Tym sposobem po 1939 roku w sowieckich obozach pracy znajdowało się ponad dwa miliony osób. Józef Hermanowicz miał 58 lat, kiedy usłyszał skazujący go wyrok. Niemłody już katolicki ksiądz musiał znaleźć w sobie wystarczająco dużo siły do wykonywania wszelkich zleconych mu robót. Prócz niewolniczej pracy mężczyzna musiał znosić też surowy, rosyjski klimat, braki w żywieniu a także dosięgające go choroby. Boska opieka pozwoliła mu jednak na wyzwolenie spod komunistycznego reżimu i podzielenie się wspomnieniami z tego ciężkiego okresu. "Przeżyłem sowieckie łagry" to tekst od którego trudno jest się oderwać i który czyta się jednym tchem. Pełne dramatyzmu, przesycone emocjami opisy do głębi poruszają. Przedstawiona przez Józefa Hermanowicza historia jest niedługa, ale za to bardzo treściwa, pozwala na gruntowne poznanie obozowej rzeczywistości. Książkę rozpoczyna krótki wstęp, nakreślający czytelnikowi sytuacje polityczną i społeczną na terenie Harbiny, miejscowości w której zatrzymany został główny bohater. Następnie ukazany zostaje proces sądowy i codzienna egzystencja w łagrze nie tylko księdza Józefa, ale i jego najbliższych znajomych. Co więcej autor wielokrotnie opisuje dzieje otaczających go ludzi, dzięki czemu możemy poznać rządzące Rosją prawa z wielu różnych perspektyw. To co niewątpliwie wyróżnia ową książkę spośród innych to niesamowity humor, z jakim Józef Hermanowicz nakreśla swoje przeżycia. Dowcip i ironia przeplatają się na wielu stronach powieści. Kolejna charakterystyczną cechą utworu jest brak nienawiści do oprawcy. Katolicki ksiądz potrafi nawet w nieludzkich warunkach życia dostrzec pozytywne strony, dzięki czemu jest podporą duchową dla innych więźniów. Dodatkowo należy też nadmienić, że książka ma fantastyczną oprawę. Pierwszy raz spotkałam się z tego typu miękką okładką i stosunkowo niewielkim formatem. Każda osoba, która przeczytała już ten utwór, z pewnością zgodzi się ze mną, że „Przeżyłem sowieckie łagry” to wyjątkowa książka, z którą powinien zapoznać się nie tylko entuzjasta historii. Poruszająca historia i niespotykany sposób jej przedstawienia wywrą nadzwyczajne wrażenie na wszystkich czytelnikach. www.public-reading.blogspot.comPopularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
