Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polski pisarz i poeta okresu romantyzmu, uczestnik powstania listopadowego, zesłaniec syberyjski. Zaliczany do „ukraińskiej szkoły poetów”.
Urodził się w rodzinie o bogatych tradycjach niepodległościowych. Jego ojciec Norbert Zieliński (1768–1834) był pułkownikiem kościuszkowskim. Matka Kazimiera Zielińska (1783–1819) była córka Jana Zielińskiego, posła Sejmu Wielkiego. Dwukrotnie żonaty. Pierwsza żona Urszula Ramocka (1827–1853) urodziła troje dzieci: Józefa, Stanisława i Marię. Druga żona Aniela Ramocka urodziła 11 dzieci. Uczęszczał do szkół w Toruniu, Warszawie i Płocku. W 1830 skończył Wydział Prawa i Administracji Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W powstaniu listopadowym brał udział jako szeregowiec, po bitwie pod Warszawą zaś otrzymał stopień oficerski. Uniknął represji, uchodząc z korpusem generała Rybińskiego do Prus, ale wrócił do kraju w 1832, korzystając z amnestii. Zawiązał się z ówczesnym literackim środowiskiem warszawskim. W 1833. został mimowolnie zaangażowany w tzw. „sprawę Zaliwskiego”, za co został uwięziony i zesłany na Syberię. Przebywał w Tobolsku i Iszymiu, gdzie wszedł w środowisko filomatów i dekabrystów. Wrócił do kraju w 1842 i zajął się gospodarką. Nawiązał też znajomości z literatami warszawskimi. Po 1848 współredagował „Bibliotekę Warszawską”. Był jednym z autorów haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859–1868. Jego nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii. W proteście wobec planów wywołania powstania styczniowego wyjechał za granicę i nie brał w nim udziału. Zgromadził w tzw. Belwederze Skępskim duży księgozbiór, liczący ponad 20 tys. woluminów, w tym kilkadziesiąt inkunabułów, który stał się podstawą obecnej Biblioteki TNP Towarzystwa Naukowego im. Zielińskich w Płocku. Patron Szkoły Podstawowej w Skępem. Został pochowany w Skępem.