Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Liczyłam na książkę o kulisach pracy w korporacji, utrzymaną w humorystyczno-ironicznym tonie i w zasadzie to otrzymałam. "W zasadzie" - bo jednak ta opowiastka ma inny klimat, niż ten, na jakim mi zależało. Mam ochotę powiedzieć, że jest taka zbyt "inteligencka". Owszem, liczyłam na rzecz inteligentną, w końcu w korporacjach pracują chyba raczej takie właśnie osoby, ale jednocześnie na po prostu bardziej zabawną i odważną. A jest dość drętwo i intelektualnie. Całkiem podobała mi się może początkowa 1/3 książki, potem miałam wrażenie, że czytam jakby ciągle to samo, że to jakoś utkwiło... Ale książeczka jest cieniutka, więc nie szkodziło mi za bardzo czytać sobie dalej. Opowieści o pracy przeplatają się tutaj z wtrętami z życia prywatnego, np. jest rozdzialik o tym, jak bohaterka przerażona faktem, że połączyła antybiotyk z tabletkami antykoncepcyjnymi dzwoni na pogotowie, żeby dowiedzieć się, czy mogła zajść w ciążę. W innym miejscu opisuje snute na jawie podczas nudnych zebrań służbowych fantazje. Być może to miało być zabawne, ale nie było. W kilku miejscach miałam wrażenie, że autorka napisze coś o sytuacji kobiet pracujących w takich miejscach (często okazywało się, że była jedyną kobietą na danym spotkaniu) - to by mnie akurat bardzo interesowało - ale nie, nic takiego nie następowało. Myślę, że autorce można pogratulować dojrzałych przemyśleń zaraz po studiach i już na starcie kariery; w każdym razie u mnie to przyszło później... W sumie to trudno mi stwierdzić, czy "Bez wejścia, bez wyjścia" zostało napisane dla czytelnika, czy dla samej autorki, bo chociaż główna bohaterka nazywa się inaczej, to mam wrażenie, że to autobiografia. A pani Jarawka nie jest nikim znanym... Nie znalazłam w tych wspominkach wielkiej wartości.