Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko mi ubrać w słowa swoje odczucia. Po przeczytaniu tej książki czuję ogromną wściekłość, z drugiej strony zaś - niesamowity podziw. Nie potrafię pojąć, dlaczego takie tragedie mogą dziać się w cywilizowanym świecie. Brzydzi mnie to, jakim potworem może być człowiek. Jaką bestią trzeba być, żeby gwałcić swoje dziecko? Jakie monstrum trzeba posiadać w sobie, żeby tak krzywdzić kilku letnią dziewczynkę? Nie potrafię pojąć takiej skali obrzydliwej przemocy. Chcę mi się wymiotować na samą myśl o tym, że ojciec gwałcił i bił swoją córkę, kazał się jej dotykać i odczuwał satysfakcję z tego powodu. To jest tak niesamowicie chore i złe na każdej płaszczyźnie, że ciężko mi teraz wypowiadać się że spokojem. Niemniej, cieszę się, że los na drodze autorki postawił takie wspaniałe osoby. Raduję się, że dane jej było w końcu zaznać szczęścia, ciepła i prawdziwej miłości. I jeśli jej działania, opisane w książce, są prawdą - podziwiam ją za hart ducha, wolę walki, chęć życia i samozaparcie. Taka postawa ma szansę coś zmienić, wpłynąć (chociażby minimalnie) na ten brutalny i podły świat.