Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nowelista, poeta, etnograf.
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w Warszawie. Uczestniczył w pracach Uniwersytetu Latającego. Był związany ze środowiskiem lewicowym. Brał udział w rewolucji 1905 roku. Przyjaźnił się z Januszem Korczakiem, Zofią Nałkowską, L. Rydygierem, Henrykiem Lukrecem, Grzegorzem Glassem. Zmarł na gruźlicę w sanatorium w Otwocku. Debiutował jako poeta w 1900 cyklem wierszy Z motywów sielskich, opublikowanych w Czytelni dla wszystkich. Napisał antyklerykalną powieść Ksiądz Jan Jaskólski (1908),tom opowiadań Z pamiętnika włóczęgi (1908) i nowel Halucynacje (1911). Publikował w tygodniku „Echa Kieleckie”, „Głosie”, „Wiśle”, „Myśli Niepodległej”, tajnej prasie związanej z SDKPiL. W 1905 ogłosił pracę etnograficzną o powiecie lubartowskim. W jego twórczości widoczne są wpływy ekspresjonizmu, a w warstwie ideowej anarchizmu. Ostro krytykował zastany ład społeczny. Opisywał naturalistycznie środowiska lumpenproletariatu, przeciwstawiając je mieszczańskim filistrom. Niepublikowane książkowo wiersze Licińskiego opracowane zostały przez Marlenę Sęczek w „Pamiętniku Literackim”.