Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsze wydanie pochodzi z 1958 roku i stanowi dystans do opisanych treści sześćdziesięciu lat. Czytając tę książkę w 2020 oddalamy się o dalsze lat sześćdziesiąt. A autorka kreśli proste obrazki z Warszawy swego dzieciństwa i wczesnej młodości. To Warszawa konnych wozów, pensji dla dziewcząt, przyjęć i rautów, ale też życia pod zaborem. Ojciec prawnik żyjący ponad stan, w ciągłych długach, ale utrzymujący kilkoro służby i rzesze ciotek- rezydentek, wymagający od żony organizowania kosztownych przyjęć, chociaż fakt, że dla literackiej i artystycznej śmietanki ówczesnej Warszawy. Ilustrowana przez Antoniego Uniechowskiego charakterystyczną kreską książka ma niewątpliwy urok kruchego bibelotu.