Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawa, zilustrowana wieloma zdjeciami opowieść niezwykłej kobiety - tłumaczki, która w dobie stalinizmu potrafiła znaleźć azyl w literaturze, sztuce, nauce, przyjaźni i miłości. Łungina szczegółowo opowiada o losach swojej rodziny, przedstawiając także przodków. Poza tym poznajemy jej sąsiadów, kolegów szkolnych, oddanych przyjaciół, nauczycieli, literackich znajomych, wśród których nie brakuje światowych sław. Bohaterka skupia się na codziennym życiu, które w dobie stalinowskiego terroru było kruche i niewiele warte w oczach rządzących. Pokazuje reżimowe absurdy, do których ludzie z czasem przywykali, traktując je jako oczywistość. Mimo ciągłego lęku o przyszłość, utraty bliskich i wielu innych bolesnych doświadczeń Łungina starała się zawsze znaleźć w sobie iskierkę optymizmu i wiary w człowieka. Po latach stwierdza, że okres młodości, mimo dramatycznych przeżyć, był czasem pięknych przyjaźni, z których część przetrwała najcięższe próby. Wewnętrznym ocaleniem była dla niej również miłość do męża i dzieci oraz praca twórcza. Czyta się te wspomnienia jednym tchem i trudno się od nich oderwać. To kolejny przykład na to, że życie pisze najlepsze scenariusze. Polecam z czystym sumieniem!