Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Napis na okładce: "Jedna z najlepszych powieści w duchu Igrzysk Śmierci" sprawił, że trochę sceptycznie podeszłam do te książki. Uwielbiam "Igrzyska Śmierci" i nienawidzę, kiedy jakaś pozycja promuje się właśnie nimi. Na samym początku trochę ciężko mi się ją czytało. Pierwsze kilkadziesiąt stron sprawiło, że chciałam odłożyć tę książkę i już do niej nie wrócić. Na szczęście tego nie zrobiła, ponieważ powieść ta jest naprawdę bardzo dobra. Trzeba przebrnąć przez początek, ponieważ akcja tej książki rozwija się bardzo szybko i z czasem po prostu nie będziemy w stanie jej odłożyć. "Prochy" pod względem fabuły nie przypominają "Igrzysk Śmierci". Bardziej książka jest podobna do "War World Z". Pod wpływem dziwnego elektrowstrząsu część dorosłych ginie, a dzieciaki zmieniają się w kanibali. Jest to powieść bardzo brutalna, a czasem po prostu obrzydliwa. Jednak właśnie dzięki temu doskonale możemy się wczuć w sytuację bohaterów. Autorka sypie zwrotami akcji, więc tak naprawdę czytałam tę powieść z otwartą buzią. Tyle razy wydarzyło się coś, czego kompletnie się nie spodziewałam, a samo zakończenie sprawiło, że bez przerwy zastanawiam się co wydarzy się w kolejnych tomach. Alex jest dobrze wykreowaną bohaterką. Wzbudziła moją sympatię i po prostu ją polubiłam. Nie mogę jednak tego powiedzieć o ośmioletniej Ellie. Dziewczyna na samym początku po prostu mnie wkurzała. Nienawidziłam każdej sceny, w której się ona pojawiła. Dopiero z czasem i na szczęście Ellie się zmieniła, dzięki czemu w miarę przypadła mi do gustu. Książka jest naprawdę warta przeczytania. Choć czasem szokuje i sprawia, że może nam być niedobrze, to jednak czas, który na nią przeznaczyłam, nie był czasem zmarnowanym.