Osoba o jednej twarzy i wielu zawodach. Żyje z niewolniczej pracy swojego pióra. Pisze dla radia (uzbierało się 25 słuchowisk),dla teatru (18 sztuk),dla prasy (ok. 100 recenzji m.in. w Gazecie Wyborczej, Teatrze Lalek, Teatrze, Dialogu i Nowych Książkach),dla wydawnictw (20 książek i kilkanaście tomów przekładów z języków - bułgarskiego, angielskiego i chorwackiego) i dla własnej przyjemności.
Swoje geny literackie i teatralne zawdzięcza rodzicom - Sławie i Henrykowi Bardijewskim.
Szczególnie lubi formę mniej lub bardziej poetyckiej groteski, a jej ulubionym odbiorcą jest widz/czytelnik niedorosły. W krótkich chwilach, kiedy nie pisze - wydaje to, co napisali inni jako redaktor wydawnictwa EZOP. Kiedy zaś nie pisze
i nie wydaje - spotyka się z Czytelnikami lub prowadzi warsztaty dramaturgiczne dla młodzieży.
Bywa też laureatką - m.in. konkursu na sztukę dla dzieci i młodzieży poznańskiego Centrum Sztuki Dziecka (kilkakrotnie w latach 1994 - 2007),literackich konkursów IBBY „Książka Roku” (2001, 2004 i 2006) oraz Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych „Książka Wiosny” (2001) i „Książka Zimy” (2004).
Za swoje teatralne pasje została nagrodzona Srebrnym Medalem „Gloria Artis” (2010),a za pasje literackie - „Pegazikiem” (2011),przyznawanym przez organizatorów Poznańskich Targów Książki. Otrzymała też honorowe wyróżnienie Ministerstwa Kultury Republiki Bułgarii za wkład w rozwój bułgarskiej kultury (1998),a także nagrodę Polskiej Sekcji ASSITEJ dla krytyka zajmującego się problemami teatru dla dzieci i młodzieży (2002). W roku 2011 otrzymała nominację do szwedzkiej nagrody Astrid Lindgren Memorial Award.
Jej powieść „Dom ośmiu tajemnic”, uhonorowana tytułem „Książka Roku 2006” przez Polską Sekcję IBBY, w 2008 roku została wpisana na Honorową Listę światowej IBBY oraz na Listę Białych Kruków monachijskiej Biblioteki dla Dzieci i Młodzieży.
Jej sztuki, słuchowiska i książki były tłumaczone na języki unijne i nie unijne (m.in. angielski, bułgarski, chorwacki, czeski, fiński, serbski i niemiecki).http://www.lilianabardijewska.com/
"Zielonego wędrowca" Liliany Bardijewskiej
czytałyśmy z córką dawno, dawno temu.
Tak dawno, że córka już nie pamiętała,
ani fabuły, ani ilustracji.
A ilustracje Emilii Dziubak są warte zobaczenia!
Piękne, intrygujące, baśniowe.
Bo i książka jest baśnią - barwną opowieścią o różnorodności,
o wędrówce, poszukiwaniu wrażeń i siebie,
o dążeniu do celu i tęsknocie za domem,
o przyjaźni i bezinteresownej pomocy.
Pewnego dnia szary zwykle Stworek z szarej krainy Stworia
budzi się jako Stworek zielony.
Zaciekawiony postanawia poszukać tego koloru w innych krainach.
Wędruje przez świat, widzi różne kolory, spotyka różne istoty.
Wypożyczyłyśmy z córką książkę z biblioteki.
Najpierw wspólnie obejrzałyśmy ilustracje.
Potem każda osobno przeczytała tekst.
To książka dla małych dzieci (7-9-latków?),ale chyba tylko dorośli dostrzegą tu metafory i drugie dno.
https://bajdocja.blogspot.com/2020/05/zielony-wedrowiec.html
Kolejna historia wojenna, tym razem czytamy o losach syryjskiej rodziny uciekinierów, poszukujących miejsca, w którym dało by się żyć spokojnie, bez wojny, strachu i głodu.
Mimo, w rzeczywistości, niesprzyjającego klimatu dla uchodźców, nasi książkowi bohaterowie wybierają Polskę jako kraj do życia i bycia szczęśliwym.
Książkę czyta się inaczej niż wiele z tej serii, bo też autorka zastosowała ciekawy zabieg. Poprowadziła dwa wątki, uzupełniające się, ale różne konstrukcyjnie i twórczo.
Pierwszy to historia Kota Karima, który zapoznaje się z mieszkańcami domu, w którym przyszło mu zamieszkać w Polsce. Niebieski kot jawi się różnym tubylcom (osa, kotka, mucha, mysz, chomik, sroka, wiewiórka, bocian) jako zadziwiające zwierzę i reagują na niego zazwyczaj z zaciekawieniem, najczęściej szybko się zaprzyjaźniając. Z ludźmi już tak nie jest, oni na przybyszów reagują różnie, jedni przyjaźnie, inni obojętnie a jeszcze inni wrogo. Niemniej kot przeżywa codzienne przygody i przy okazji opowiada historie o przeszłości z Syrii i ucieczce z niej. Ta opowieść przekazywana jest krótkimi zdaniami lub wręcz pojedynczymi wyrazami. Trzyma się schematów i powtarzalnych konstrukcji. Buduje napięcie i daje wyobrażenie sytuacji i dramatyzmu. Pokazuje poszczególne etapy ucieczki z Syrii, przeżywane lęki i niedolę.
Książka w przeciwieństwie do większości z tej serii jest ubogo ilustrowana, pozostaje się zdać na własną wyobraźnię i pomysłowość.