Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tematyka poruszana przez P. Majewskiego w tej książce była dla mnie czymś nowym, znałem tylko kilka pozycji z obszernej listy bibliograficznej, jaką warszawski badacz zamieszcza na końcu pracy. Autor porusza wątki z pogranicza antropologii, kulturoznawstwa i tego, co dla mnie najciekawsze, czyli filologii klasycznej. Zajmuje się tym ważnym momentem w dziejach cywilizacji greckiej, gdy pismo zdominowało kulturę mówioną. Analizuje bardzo wiele różnych tekstów antycznych, m.in. tych pisarzy, którzy zachowani są fragmentarycznie. Bardzo dobrze udało się Majewskiemu wyrazić ważny błąd dawniejszej filologii, która na całą literaturę grecką patrzyła z perspektywy tekstu, choć przecież - co najmniej do czasów Arystotelesa - nie był on wcale podstawowym medium przekazu. Do tego interesujące wycieczki w stronę takich zagadnień, jak antyczna gramatyka, carmina figurata, powstawanie bibliotek. Teraz trochę minusów. Miejscami odnosiłem wrażenie, że język pracy jest trochę nadmiernie komplikowany przez Autora (ale może wynikać to z bardziej subtelnej terminologii niż ta, którą znam). Czasem w tekście brakowało mi przypisów, udokumentowania wypowiedzi badacza w źródłach lub innych publikacjach naukowych i zachodziłem w głowę "Skąd on to wie? Z czego to niby wynika?". Całe dłuższe partie tekstu pozbawione są w ogóle przypisów bibliograficznych, a potem pojawia się kilka ogólnych uwag na temat jakichś prac (bez operowania konkretnymi miejscami, stronami w tychże pracach). W badaniach filologicznych, a więc w nauce cokolwiek starej, dobrze jest się odwołać do tej długiej tradycji badań, a czasem tego brak. Tyle uwag negatywnych, niech one nie zaciemnią znaczących zalet tej pracy! Na polskim gruncie ujęcie tematu jest nowatorskie, wiele wnosi do naszego myślenia o literaturze greckiej albo i o tym, co było przed literaturą sensu stricto. Praca Majewskiego jest z pewnością godna polecenia! Tomasz Babnis