(ur. 1940) – poeta, prozaik, eseista, dramatopisarz; najwybitniejszy współczesny pisarz mniejszości węgierskiej w Wojwodinie. Laureat wielu nagród. W latach 1955-1959 uczęszczał do gimnazjum w Senta, w tym czasie zostały opublikowane jego pierwsze opowiadania. od 1959 do 1962 roku studiował filologię węgierską na Uniwersytecie w Nowym Sadzie. W 1963 roku wyjechał do Zagrzebia, aby studiować filozofię. Tam też odbył służbę wojskową. Po powrocie do Nowego Sadu w 1965 podjął pracę w awangardowym czasopiśmie literackim Új Symposion, w latach 1969-1972 był jego redaktorem naczelnym. Oskarżony o publikowanie artykułów antypanstwowych stracił stanowisko i został skazany na karę więzienia w zawieszeniu. W latach 1970-1973 mieszkał w Suboticy. Od 1974 do 1994 roku pracował w lokalnym radiu w Nowym Sadzie. W 2004 roku opublikował Poetę ze smalcu, osobliwą, monumentalną wywiado-esejo-powieść, za którą otrzymał Węgierską Nagrodę Literacką i dzięki której wszedł do szerszego literackiego obiegu. Poeta ze smalcu stanowi zwieńczenie form artystycznych, które uprawia Tolnai. To zapis wielkich monologów, literackich arii, dygresyjnych wywiadów, gdzie odpowiedzi jedynie luźno nawiązują do pytań, biegną swoim własnym nieprzewidywalnym torem. Twórczość Tolnaiego prezentowała w Polsce „Literatura na Świecie” w numerach 5–6/2009 oraz 9-10/2010.