Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Musze powiedzieć, że jest to jedna z ciekawszych autobiografii. Autorka większość czasu skupia się na okresie młodzieńczym i treningach jako pilot szybowca. Co ciekawe, pochodziła z Jeleniej Góry, a w 1941 roku została honorową obywatelką tego miasta. Nie wiedziałam, że tak się zasłużyła na polu awiacji, że choć była drobną, niepozorną kobietką, brawurą i umiejętnościami potrafiła zakasować niejednego mężczyznę. Ojciec był okulistą, Hanna odebrała staranne wykształcenie w Wiedniu, ale pasje miała zgoła oryginalne. Podkreślała wpływ "Ćwiczeń duchowych" Loyoli na swoją determinację i odwagę w dążeniu do celu. W Rendsburgu poznała swojego guru, Wolfa Hirtha. Pierwszy lot omal nie skończył się tragicznie, złamała parę zasad lotnictwa ale koniec końców już po paru tygodniach nabrała niesamowitej wprawy. Z łatwością zdała egzaminy rangi A dla początkujących pilotów szybowców. Potem uwagę skierowała na maszyny silnikowe. Po kursie w szkole lotniczej w Jeżowie zaczęła kurs C który wymagał by lecieć co najmniej 5 minut z prądem wstępującym i już wtedy pobiła rekord świata. Studiowała medycynę w szkole lotnictwa sportowego i przytaczała wiele anegdot ze studenckiego życia, jak np. egzamin z anatomii. Uczyła się obsługi silnika, czyściła maszyny. W końcu szybko stała się instruktorem lotnictwa i musiała zdobyć respekt mężczyzn, którzy z sceptycyzmem podchodzili do jej doświadczenia i przekazywanej wiedzy. Wielokrotnie biła rekordy przelotów, m.in. wyprawiła się do Nowego Jorku. Nie przekonuje mnie brak informacji na temat drugiej wojny światowej. Kobieta prostuje nieprawdziwe doniesienia jakoby była ulubionym pilotem Hitlera. W rzeczywistości tylko kilkukrotnie się Z nim spotkała. Jednak nie do ukrycia jest fakt, że to ona była konsultantką w sprawie latającej bomby VI i o włos mogłaby zmienić losy II wojny światowej. rehabilituje ją powojenny wkład w zdobycze awiacji i ogólnie widać, że nigdy nie sympatyzowała z nazistowską ideologią.