Najnowsze artykuły
- Artykuły100 najbardziej wpływowych osób świata. Wśród nich pisarka i pisarz, a także jeden PolakKonrad Wrzesiński1
- ArtykułyPięknej miłości drugiego człowieka ma zaszczyt dostąpić niewielu – wywiad z autorką „Króla Pik”BarbaraDorosz1
- ArtykułyWydawnictwo Emocje – nowa marka na polskim rynku książkiLubimyCzytać2
- ArtykułyAkcja recenzencka! Wygraj książkę „Szczęście ma smak szarlotki“ Weroniki PsiukLubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Stefan Czmur
Źródło: https://www.aftenposten.no/meninger/debatt/i/1kw3J/basert-paa-foreldede-stereotypier-om-polen
2
7,8/10
Pisze książki: historia, militaria, wojskowość
Urodzony: 02.11.1949
Polski żołnierz, generał brygady, doktor nauk wojskowych, w latach 2012–2016 ambasador RP w Norwegii.
W 1968 wstąpił do Wojska Polskiego służąc początkowo w wojskach łączności, a następnie w Siłach Powietrznych. W 1980 ukończył Akademię Sztabu Generalnego, w 1999 Air War College Uniwersytetu Lotniczego w Maxwell AFB, a w 2005, podyplomowe studia polityki obronnej w Akademii Obrony Narodowej. Od 1984 jest doktorem nauk wojskowych. Od 1980 pracował jako nauczyciel akademicki w Akademii Sztabu Generalnego. W latach 1986–1987 pełnił służbę w sztabie 4 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Od 1990 pracownik naukowo-dydaktyczny. Od 2000 na kierowniczych stanowiskach w Sztabie Generalnym WP. Był kolejno szefem Oddziału Strategii Wojskowej, zastępcą szefa Zarządu Strategicznego i zastępcą szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych. W 2003 objął stanowisko szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych. Był jednym ze współautorów programów rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2003–2010 ukierunkowanych na transformację związaną z wstąpieniem Polski do NATO. W 2005 został awansowany do stopnia generała brygady. Od 2005 w Kwaterze Głównej NATO na stanowisku zastępcy Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowym NATO i Unii Europejskiej. W 2009 objął funkcję doradcy szefa Sztabu Generalnego WP gen. Franciszka Gągora. Od stycznia 2010 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako radca ministra w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa. 13 czerwca 2012 mianowany ambasadorem RP w Norwegii, akredytowanym także w Islandii.
W 1968 wstąpił do Wojska Polskiego służąc początkowo w wojskach łączności, a następnie w Siłach Powietrznych. W 1980 ukończył Akademię Sztabu Generalnego, w 1999 Air War College Uniwersytetu Lotniczego w Maxwell AFB, a w 2005, podyplomowe studia polityki obronnej w Akademii Obrony Narodowej. Od 1984 jest doktorem nauk wojskowych. Od 1980 pracował jako nauczyciel akademicki w Akademii Sztabu Generalnego. W latach 1986–1987 pełnił służbę w sztabie 4 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego. Od 1990 pracownik naukowo-dydaktyczny. Od 2000 na kierowniczych stanowiskach w Sztabie Generalnym WP. Był kolejno szefem Oddziału Strategii Wojskowej, zastępcą szefa Zarządu Strategicznego i zastępcą szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych. W 2003 objął stanowisko szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych. Był jednym ze współautorów programów rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2003–2010 ukierunkowanych na transformację związaną z wstąpieniem Polski do NATO. W 2005 został awansowany do stopnia generała brygady. Od 2005 w Kwaterze Głównej NATO na stanowisku zastępcy Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowym NATO i Unii Europejskiej. W 2009 objął funkcję doradcy szefa Sztabu Generalnego WP gen. Franciszka Gągora. Od stycznia 2010 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako radca ministra w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa. 13 czerwca 2012 mianowany ambasadorem RP w Norwegii, akredytowanym także w Islandii.
7,8/10średnia ocena książek autora
24 przeczytało książki autora
24 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
El Alamein 1942 Stefan Czmur
7,6
53/2023
Stefan Czmur w serii Historyczne Bitwy podjął się opisania jednej z najważniejszych bitew II wojny światowej. Bitwy podczas której w gruzach legły marzenia Benito Mussoliniego o resuscytacji Cesarstwa Rzymskiego. Kilka późniejszych miesięcy było mniej lub bardziej uporządkowanym odwrotem. El Alamein było szczytowym osiągnieciem niemiecko-włoskiego kontyngentu w Afryce Północnej podczas II wojny światowej.
Brytyjczycy zatrzymali pochód Osi kilkadziesiąt kilometrów od Aleksandrii, swojej najważniejszej bazy na Morzu Śródziemnym. Można by rzec w ostatniej chwili, ale nie będzie to prawdą. Front w Afryce miał znaczenie trzeciorzednę dla kwatery Hitlera, a co za tym idzie Rommel nie mógł liczyć na posiłki o jakie apelował. Aż strach pomyśleć jak zakończyłaby się ta kampania gdyby „Lis Pustyni” dostał środki o jakie prosił od bardzo dawna.
Mimo porażki sił Osi trzeba oddać szacunek Rommlowi, że w tak niesprzyjających okolicznościach i dramatycznych brakach w zaopatrzeniu i sprzęcie potrafił napędzić strachu dumnemu Albionowi. Wielki strateg, który był szanowany zarówno w Niemczech, jak i w obozie Aliantów.
Autor podszedł do tematu zdecydowanie lepiej niż Sławomir Leśniewski przy Jerozolimie 1099 i zdecydowaną większość książki stanowi sama bitwa, ale autor nie zapomina o zapoznaniu nas z dwoma najważniejszymi postaciami tej kampanii. Oczywiście chodzi o feldmarszałka Erwina Rommla oraz generała Bernarda Law Montgomery'ego.
Bitwa jest opisana w wyczerpujący sposób, na końcu książki jest też dużo map, co jest kluczowe w tego typu książkach. Najlepsza książka z cyklu HB, jaką dotychczas czytałem.