Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Totalnie nie spodziewałam się kontynuacji losów Jennifer. Pierwowzór jest świetną książką. Zakończenie pozostało otwarte co sugerowało zakończenie tej historii. A tu po dekadzie druga część. Ucieszyłam się ponieważ o życiu Jennifer myślałam wielokrotnie po odłożeniu książki na półkę. To co mnie zdziwiło to fakt, że w książce między częściami upłynęły zaledwie 2 lata. Szczerze myślałam, że będą tam jej losy jako dwudziesto lub trzydziesto parolatki. Ale wczytując się zrozumiałam czemu tak postanowiono. Kate zmienia się nie do poznania. To ciekawe jak z każdą nową tożsamością zmienia się również jej osobowość. W tej części trudno ją polubić jeśli ktoś nie czytał poprzedniej. Wydarzenia z udziałem Rosie i Frankiego mają ogromny wpływ na jej zmianę to jak bardzo się na nich zawiodła. Przebieg wydarzeń z Rosie przewidziałam czytając pierwowzór. Jennifer znowu podejmuje pochopne decyzje których konsekwencji nie bierze pod uwagę. Co generuje kolejne katastrofy. Nie spodziewałam się powrotu do wydarzeń z pierwszej części z sali rozpraw i przesłuchań. I choć miałam o Carol Jones niską opinię po pierwowzorze, nie sądziłam, że okaże się jeszcze większą egoistką. Tak naprawdę jej zainteresowanie Jenny wynikało z krycia własnego tyłka. Nawet wtedy nie potrafiła być matką. Dziwi mnie to, że po tym wszystkim Jennifer kryje ją do samego końca. W prawdzie sprawa zdjęć w jakimś stopniu zostaje przez nią ujawniona. Choć dalej bez udziału Carol i powodu zbrodni. W pierwszej części Jennifer jest otoczona przez ochronny kokon w postaci 3 kobiet których pracą jest zapewnienie jej bezpieczeństwa. W tej z kolei odkrywa brutalną rzeczywistość swojego położenia. Skład kokonu się zmienia i nie jest już tak przychylnie do niej nastawiony. Od tej części bije większa samotność i odosobnienie. Jenny nie ma nikogo takiego od serca. Ludzie którym ufała albo ją zawiedli albo zmienili stanowisko dla nich to tylko praca: jej życie. Zaskoczyła mnie końcówka. Wybór Jennifer, ale może właśnie o to chodzi wcześniej zawsze ktoś podejmował za nią decyzje (Carol, nauczyciele, kurator itd) bądź usiłował to zrobić (Frankie). Wreszcie chciała zrobić to sama. Nie wiem na ile liczyła się z tym jak to wpłynie na jej dalsze życie. Ale tego się już nie dowiem. Czuję niedosyt mam wrażenie, że historia została zaledwie liźnięta.