Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Według mnie to w tej chwili jedna z lepszych pozycji dotyczących tematyki japońskiej animacji. Cieszę się, że coraz więcej tego rodzaju tytułów zaczyna się pojawiać na polskim rynku, niestety wciąż bardzo ubogim w tym względzie. Nie mogę jednak powiedzieć, że książka pozbawiona jest niedociągnięć. I nie mam tu na myśli okładki, która mnie osobiście odstrasza i absolutnie nie zwiastuje poważnej, przemyślanej i dojrzałej zawartości. "Japonizacja" podzielona jest na trzy części. Pierwsza dotyczy anime jako zjawiska, jego globalności, rozprzestrzeniania się na inne dziedziny kultury i popkultury, ale też po prostu jako produktu na sprzedaż. Przeczytałam ją jednym tchem, jest napisana świetnym językiem, czytelna, zwięzła, rzeczowa. W zasadzie gdybym musiała się do czegoś przyczepić, to co najwyżej, że chcę więcej :) Druga część skupiona jest bardziej na fandomie jako grupie napędzającej całą maszynerię, konsumentach i wtórnych producentach jednocześnie. Rewelacja, choć odniosłam wrażenie, że warstwa językowa troszeczkę osłabła, jakby zabrakło na nią czasu, lub jakby do pisania włączyła się kolejna, nieco mniej doświadczona (utalentowana?) osoba. Do tego momentu byłam zachwycona "Japonizacją". Problem pojawił się przy części trzeciej, poświęconej polskim fansuberom. Jakby mi ktoś w mordę dał, cytując Adasia Miauczyńskiego. Zupełnie inna jakość. Język na poziomie licealisty. Nuda. Nie twierdzę, że temat sam w sobie nie jest ciekawy czy godny uwagi, ale nikt nawet nigdzie nie wyjaśnił, czemu właściwie autorka (jeśli dobrze zrozumiałam, to była część, za którą odpowiada p. Anna Koralewska) zdecydowała się przybliżyć akurat tę grupę. Bo tak wyszło? Bo miała ich pod ręką? Bo tak jej się umyśliło? Nie wiadomo. Podparcie merytoryczne żadne. Cała wiedza oparta na rozmowach z kilkoma przedstawicielami grupy, w dodatku wyłącznie za pośrednictwem komunikatorów internetowych. Trochę słabiutko. Myślę, że ta część w ogóle nie powinna się znaleźć w omawianej książce. To bardzo ciekawy materiał, ale na oddzielną publikację (może jakieś zbiorcze wydanie, dotyczące np. różnych grup i warstw polskiego fandomu anime?). A i to dopiero po dopracowaniu szczegółów, doszlifowaniu i podparciu jakimiś bogatszymi źródłami pracy, przemyśleniu również argumentacji. Tu, w takiej formie: kwiatek do kożucha. Mimo tej rozbieżności w jakości materiału szczerze polecam lekturę, szczególnie jeśli chce się lepiej zrozumieć zjawiska napędzające mechanizm rynku animacji, wzajemne wpływy oraz role nadawcy i odbiorcy. Znakomity wstęp do wnikliwych studiów nad tyleż skomplikowaną co pasjonującą machiną popkultury japońskiej.