Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trochę się rozczarowałam tą książką. Spodziewałam się jakiejś super ciekawej archeologicznej przygody, w której będę z wypiekami na twarzy czytać o odkrywaniu ruin starożytnej Niniwy. A tu lipa. To znaczy jasne, były odkrycia, było wydobywanie skarbów antycznej architektury i rzeźby (choć równie dobrze można by to określić rabowaniem),było zdumienie, gdy kupa gruzów okazała się skrywać pałac sprzed tysiącleci. Ale wszystko to rozmywało się w chaotycznym opisie ciągłych wojaży Lanyarda, wizytacji u kolejnych szejków itp. Z jednej strony nadawało to całej opowieści kolorytu, ale z drugiej - rozmywało kwestię odkrycia ruin pałacu Asurbanipala właśnie. Druga sprawa to niechlujne wydanie, w którym o pomstę do nieba wołają błędne podpisy pod grafikami i zupełnie niedogranie zamieszczonych ilustracji do tekstu. No i irytuje fragmentaryczność tego tekstu - jakby czytało się wyrwany z kontekstu środek czyjegoś pamiętnika/ wspomnień. Zabrakło mi opisu tego, co doprowadziło Lanyarda w to, a nie inne miejsce. No i aż się prosi o kontynuację, w której mowa byłaby o odkryciu biblioteki Asurbanipala... Przez całą lekturę odniosłam wrażenie, że odkrycia, których dokonał autor, były tylko refleksem do opisu jego przygód na Bliskim Wschodzie.