Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo interesująca lektura, w której autor, bazując na europejskim dorobku filozoficznym, prześwietlił problematykę moralistyki. Ta ostatnia bywa powszechnie mylona z moralnością, gdy tymczasem jest pojęciem szerszym, dotyczącym całokształu właściwego sposobu życia, który wcale nie musi być pełen cnót. Zależy do którego z moralistów się odniesiemy. Wszyscy myśliciele wymienieni przez R. Zimmera zalecali godne życie albo w zaciszu własnej prywatności, w izolacji od świata, albo na forum publicznym przy realizacji rozmaitych projektów społecznych i funkcji publicznych. Przeważająca część moralistów wysnuwa wniosek, iż przy powodzeniu większości z nas przydaje się intuicyjna zdolność, różnie nazywana lecz z grubsza dotycząca tego samego, pozwalająca odnaleźć się nam w każdej sytuacji. Bardzo podobało mi się, iż u większości przytoczonych myślicieli dominował pogląd, aby zawsze nad sobą pracować i doskonalić się. Często zalecano kształcenie w sobie czegoś w rodzaju dzisiejszej uprzejmości tudzież grzeczności, których obecnie niejednokrotnie brakuje. Na koniec przytaczam fragment książki dotyczący myśli Castiglione, który w ten oto sposób wykreował idealnego osobnika swoich czasów: "(...)Prowadzi życie aktywne i społecznie zakorzenione, na uwadze mając zawsze rzeczywiste stosunki władzy. Wykształceniem góruje nad współczesną sobie arystokracją. Posiada umiejętności wojskowe, od jazdy konnej po szermierkę, nieobce są mu jednak naukowe osiągnięcia epoki. Zdobywa wszechstronną wiedzę estetyczną, nie w celach zawodowych wszakże, lecz po to, by wykształcić w sobie dobry smak. (...) Jest "dyletantem" w klasycznym sensie tego słowa: ma wyrobione zdanie w sprawach sztuki, umie rozróżniać dzieła udane od nieudanych. To samo dotyczy zachowania się pośród ludzi, stroju i wymowy. Wybiera wyrazistą formę autoekspresji, unika jednak wszelkiej ostentacji i afektacji. Łączy dyskrecję ze spokojną świadomością własnej niezależności." Czy jeszcze gdzieś są tacy ludzie?