Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ewangelia Marii Magdaleny to jedna z apokryficznych ksiąg Nowego Testamentu. To alternatywna koncepcja początków chrześcijaństwa. Koncepcja, która nie pasuje do przyjętej w tej chwili oficjalnej wersji nauk Jezusa Chrystusa i wydarzeń z I w. n. e. Ewangelia ta, jak to religijne pisma chrześcijańskie à la natchnione, ma swój specyficzny język. Enigmatyczny, wieloznaczny, trudny do jednoznacznej interpretacji, a przez to dający olbrzymie pole do popisu różnym „szafarzom prawdy”. Dla mnie interesujący jest jeden z wątków tej ewangelii. Szczególna więź łącząca Jezusa z Marią Magdaleną. Sam apostoł Piotr (rzekomo dostał klucze poznania królestwa niebieskiego i on miał być sukcesorem) musiał się płaszczyć przed Marią i prosić ją o dodatkowe wyjaśnienia, bo ona cieszyła się szczególnym uczuciem mistrza (bardziej niż inne kobiety) i była obdarzona wiedzą tajemną. Czyżby? ;) Jakie to typowe dla wszelkich charyzmatycznych, nowych ruchów religijnych. Mistrz-guru ma niezwykłą wiedzę niedostępną dla szaraczków. Wiedzę dla uprzywilejowanych. Ciekawe dlaczego jest ona zarezerwowana zazwyczaj dla gorliwych młodych kobiet, które później lądują w łóżku uwielbianego, samozwańczego mesjasza przekonane, że dostęp do łoża „Mistrza” jest dla nich wielkim przywilejem i formą wtajemniczenia. Może nie było tak w przypadku Jezusa, ale sama ewangelia Marii Magdaleny mogłaby do takich wniosków skłaniać. Trzeba zauważyć, że to, co my obecnie posiadamy jako tradycyjną historię chrześcijan, to przefiltrowana, przesiana i ugrzeczniona wersja, której kształtowanie się miało burzliwą historię. Oczywiście ewangelia Marii Magdaleny nie musi przedstawiać historii prawdziwej. Rozrzut poglądów i spojrzeń na Jezusa w apokryfach jest dość znaczny.