Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Daje jedną gwiazdkę, bo całość to bzdury. Przeczytać ją można jedynie w formie ciekawostki, by wiedzieć jakie autor miał zdanie i jak ponad wiek temu wyobrażano sobie Słowian. Z faktami historycznymi ma to jednak mało wspólnego, wszystkie rzeczy wymienione zostały obalone. Słowianie nie składali ofiar z ludzi, opis naszej kultury jest tam przedstawiony jako kultura postkolonialna wytworzona z naleciałości naszych "panów" czy mongoloidów czy niemców. Dość spory opis ceremonii pogrzebu jest niczym żywcem wyciągnięty z filmów opisujących wikińskie pogrzeby. Wódz umiera, jego ciało wraz z dobytkiem ładuje się na łódź, wyznacza się kobitę, która służy jako pojemnik na spermę dla wikingów( tutaj słowian),a następnie statek z dziewczyną i ciałem oraz dobytkiem zostaje spalony. To nie jest obrzęd słowiański. Z kolei inne - już nasze- autor nazywa wyciągniętymi od germańskich panów(co za pomieszanie),bo w jego przekonaniu Słowianie przez większość swej historii byli jedynie niewolnikami, którzy gdy tylko oswobodzili się od Mongołów dobrowolnie wchodzili w poddaństwo wobec germanów( bzdura). Ponadto są tam rzeczy, które przynudzają. Jak kilkunastostronowy opis grodziska i jego każdych wymiarów, co jest zupełnie niepotrzebne, a dodane zostało chaotycznie, bez powiązania z poprzednimi tekstami. Żadnej wiedzy na temat Słowian się z tej książki nie wyciągnie. To co jest zaś warte polecenia to obrazy autora, bo te rysował ładne, choć w większości specyficzne.