Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka Rene Chartranda to średniak w serii Osprey. Mamy tutaj w miarę przyzwoicie napisaną historię, ale za to gorsze rysunki (Osprey przyzwyczaił do wyższego poziomu w tym zakresie),brak większej ilości plansz opisujących umundurowanie i uzbrojenie walczących stron, bardzo słabe diagramy przestrzenne pokazujące bitwy pod Vimeiro i Rolicą. Jedynie mapy trzymają graficzny poziom. Chartrand w swojej książce podjął temat zajęcia przez korpus Junota Portugalii, ucieczki dynastii Braganca do Ameryki Pd., wybuchu powstania przeciwko Francuzom, lądowania Anglików dowodzonych przez Wellesleya pod Figueira da Foz w sierpniu 1808 roku, a następnie pochodu wojsk angielsko-portugalskich na Lizbonę. Francuzi celem opóźnienia pochodu wroga wydali mu potyczkę pod Rolicą, gdzie z przeważającymi siłami Wellesleya (ponad 14 tys. żołnierzy) walkę podjął ze swoją dywizją Henri Delaborde. Cel osiągnął i gdy pod Vimeiro dotarły 17 tysięczne siły angielskie, spadł na nie atak zebranych przez Junota 14 tysięcy Francuzów. Autor dosyć ciekawie pokazał bitwę pod Vimeiro dzieląc ją na dwie fazy. Pierwszą jaką stanowił atak Francuzów na centrum Wellsleya (w tym wykonany w ogniu muszkietów i artylerii atak Rezerwowego Regimentu Grenadierów odzianych w białę surduty). Druga faza to próba oskrzydlenia sił brytyjskich jakiej podjęły się brygady Soligniaca i Breniera. Obydwie próby zostały przez Anglików zatrzymane, a w jednym z kontrataków uczestniczył 20 Regiment Dragonów Lekkich pod dowództwem Taylora, który pokazał prawdziwą odwagę dokonując rajdu na siły wroga. Bitwa została przez Francuzów przegrana (straty sięgnęły blisko 2 tys. ludzi). Anglicy pokazali się z bardzo dobrej strony (dyscyplina, sprawne manewry co udowodnili przed samą bitwą przesuwając siły Fergusona na swoje lewe skrzydło celem wyeliminowania zagrożenia oskrzydlenia przez Breniera, a także postawienie na linię i siłę ognia przeciwko atakom kolumnowym wykonywanym przez Francuzów). Francuzi dostali lekcję, która zapowiadała kłopoty jakie przysporzą im Anglicy. To nie byli przeciwnicy pokroju Portugalczyków. Autor przedstawił również krótkie biogramy bohaterów tych wydarzeń, czyli Wellsleya i tych co dowództwo mu odebrali czyli Burrarda i Hew Dalrymple`a (notabene zniweczyli oni osiągnięcia Wellsleya zakazując pogoni za Francuzami),a po stronie Francji mamy Junota, Delaborde`a, bezrękiego "moredercę" Evory Luisa Loisona (zwanego Maneta),uzdolnionego negocjatora i dowódcę kawalerii Kellermanna, któremu Francja zawdzięczała świetny traktat z Sintry kończący walki w Portugalii. Traktat ten dawał Francuzom wiele (zabierali broń, łupy i na dodatek mieli być odwiezieni do Francji na okrętach brytyjskich) mimo że walkę z Anglią przecież przegrali. Mimo że książka jest średniakiem podejmuje ciekawy okres historii w wojnach napoleońskich, bo pierwsze starcie brytyjsko-francuskie na terenie Portugalii i początek legendy przyszłego Wellingtona.