Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współcześnie określenie -studium historiograficzne- nie musi już wiązać się z pisaniem tylko dla małej grupy naukowców. Niestety "Rycheza..." należy do dawnego sposobu pisania i czyta się tę książkę bardzo ciężko. Brakuje płynności wywodu. rozważania marginalne zajmują za dużo miejsca. Jest dużo powtórzeń i niepotrzebnie wymieniani są ciągle wszyscy badacze- za lub -przeciw jakiejś koncepcji Główne przesłanki czy tezy gubią się w natłoku nazwisk i dywagacji, którym brakuje nieraz logicznego uzasadnienia. Najciekawszą częścią była dla mnie recepcja postaci Rychezy w kulturze i literaturze, oraz pokazanie sposobu używania hipotez historycznych do bieżących potrzeb.