Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Helen Dujardin pochodzi z Francji choć obecnie mieszka w Stanach Zjednoczonych. Z wykształcenia jest magistrem historii. Przez pięć lat była mistrzem cukiernikiem w jednej z eleganckich restauracji jednocześnie idąc za głosem serca i miłością do fotografii. W 2006 roku założyła blog o nazwie „Tartelette”. Szybko z miłośnika fotografii przeobraziła się w zawodowego fotografa. Współpracowała z wieloma czasopismami, a zdjęcia wykonanych przez nią potraw trafiły do popularnych książek kucharskich. Uwielbiam książki poświęcone tematyce fotografii, a te dotyczące fotografowania jedzenia - jeszcze bardziej. Tym co szczególnie przypada mi do gustu w tego typu poradnikach są ilustracje: piękne, wyraziste, odpowiednio ostre i nasycone. „Fotografia kulinarna dla blogerów” – Matt’a Armendariz’a (do której pozwoliłam sobie porównać „Ujęcia ze smakiem”). Co prawda podobała mi się bardziej, ze względu na luźniejszy język, bardziej przejrzyste zdjęcia i humor, ale za to Helene Dujardin zabrała mnie w podróż po swojej kuchni i nauczyła więcej sztuczek dotyczących odpowiedniego kadrowania, obróbki czy ustawienia światła. Jako, że jestem amatorką, a zabawę z aparatem traktuję wyłącznie jako hobby, bardzo przydało mi się kilka wskazówek. Książka składa się z ośmiu rozdziałów. Na pierwszym miejscu znalazły się podstawy fotografii, z których czytelnik może dowiedzieć się tego, iż światło jest najistotniejszym elementem podczas tworzenia zdjęć. Czytając dalej poznajemy prawidłowe ustawienia dotyczące przysłony, czasu naświetlenia i czułości. Wielkim plusem okazał się prosty język, który w łatwy sposób umożliwia zrozumieć specyfikę podstawowych funkcji. Autorka przeznaczyła również po rozdziale na światło naturalne i sztuczne. Gdy już znamy istotę oświetlenia, wreszcie przechodzimy do mojej ulubionej części – kompozycji i stylizacji. Po drodze zahaczając o przygotowanie do sesji. Na końcu znalazły się również cenne informacje o tym, co zrobić gdy zdjęcie jest już gotowe. Wydaje się, że kopiowanie czy edycja zdjęć do rzecz prosta i oczywista. W rzeczywistości warto zapoznać się z tym rozdziałem by nie być w przyszłości niczym zaskoczonym. Poradnik czytałam długo, wnikliwie, niektóre fragmenty kilkakrotnie, aby jak najlepiej zrozumieć instrukcje autorki. Z czasem zaczęłam rozumieć ją coraz bardziej. Cieszyłam się kiedy słowa opisywane na stronach pokrywały się z moimi codziennymi zastosowaniami aparatu podczas fotografowania. Na jednej ze stron przeczytałam bardzo mądre słowa: „Żaden błąd nie jest stratą czasu, lecz raczej doświadczeniem”. Od dziś będzie to moje motto życiowe. Na koniec muszę się trochę doczepić: przeszkadzał mi tradycyjnie format książki, u Matt’a Armendariza było to jeszcze do wybaczenia ponieważ ilustracje były większe. W „Ujęciach ze smakiem spokojnie wystarczyłyby tradycyjne wymiary. Kolejnym drażniącym elementem jest niewyjustowany tekst. Wydaje mi się to rażący minusem. Od początku do końca studiów wpajano mi do głowy, że nie oddaje się, żadnej pracy czy książki nie wyrównując wcześniej tekstu. Ponadto miałam wrażenie, że autorka momentami pisała niczym „masło maślane”, myślałam, że był to zamierzony cel, służący zapełnieniu strony. Z czasem zrozumiałam, że Pani Dujardin po prostu kilkakrotnie lub dogłębnie opisała daną kwestię po to by początkujący zrozumieli treść i istotę rzeczy w jak najbardziej możliwy sposób. Nie są to jednak zbyt rażące błędy, gdyż suma summarum poradnik czytałam z zapartym tchem. Z czystym sumieniem mogę dodać tę pozycję do ulubionych. Polecam ją miłośnikom aparatów. Ludzie nie podzielający tej pasji się zanudzą, ale początkujący fotografowie na pewno znajdą coś dla siebie.