Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zastanawiałam się, dlaczego ta książka nie spodobała się mojemu mężowi, podczas gdy mnie i synowi (6 lat) bardzo przypadła do gustu. I już wiem. Powodem jest główna bohaterka. Bo, nie wiem czy wiecie, że ta Mary Poppins, którą prezentuje film Disneya to nie ta sama co na kartach opisywanej książki. Książkowa Mary to nie jest miła, gładka i uprzejma dzieweczka. To konkretna babka, która zna swoją wartość i nie da sobie w kaszę dmuchać. A poza tym jest magiczna. I mimo pozorów całkowitej stanowczości i surowości - lekko zwariowana Dlatego przygody z nią mają niesamowity smak. Wizyta u pana Włoska i kolacja pod sufitem albo niecodzienny sklepik z pierniczkami i późniejsze nocne rozwieszanie na niebie gwiazd. To tylko przedsmak. Każda z historii przedstawionych w książce ma w sobie zarówno wspomnianą już magię jak i dreszczyk... strachu. Zirytowana Mary, nieprzyjemni bohaterowie, krzyki i dość gwałtowne kłótnie. Albo po prostu krzywe spojrzenia i zgryźliwe docinki Mary. I chyba te zmiany, ten nieoczywisty klimat przy lekturze tak wyróżnia książkę. Chciałabym takiej niani dla swoich dzieci (z lekkimi modyfikacjami w związku z innymi obyczajami oczywiście). Niani, która swoim zachowaniem pokaże dzieciom, że można być sobą, można nie pasować do wizji siebie u kogoś innego i czuć się z tym wspaniale. Już prawie na koniec - przekaz, piękne wydanie i świadomość że to klasyka ilustrowana przez córkę Sheparda (tego od Kubusia Puchatka, tak!) czyni z Poppins książkę idealną na prezent dla dziecka. W każdym momencie jego życia A na sam koniec - mam duży sentyment do tej książki i bardzo się cieszę, że podoba się synowi. Czekamy z niecierpliwością na wznowienie kolejnych tomów. A potem obejrzymy sobie disneyowską Mary. A potem - "Ratując Pana Banksa". I będziemy dyskutować :)