Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślę, ze każdy, kto pamięta czasu socjalizmu, może przejrzeć się w tej książce jak w krzywym zwierciadle. Dlatego to jest książka i ciekawa i bolesna jednocześnie. Ten kto tych czasów nie pamięta zobaczy w książce, w krzywym zwierciadle, swoją mamę, ciocię, kuzynki czy babcie. W Almie pracowały przede wszystkim kobiety, więc jest to przede wszystkim książka o polskich kobietach, portret polskich kobiet czasu przełomu. Ale nie tylko przełomu, bo przecież pomimo zmian politycznych ludzie zostali ci sami, bo nie da sie ludzi zamerykanizować na konkretny dzień., np na dzień przejęcia Almy przez Gerbera. Ludzie oczywiscie mają pewne zdolności adaptacyjne, starają się dostosować swoje zachowanie do nowych warunków i przetrwać, ale ich przekonania czy poglądy, nawet marzenia, pozostają takie same. Pozostają, pomimo prywatyzacji , przekonania o roli kobiety przede wszystkim jako matki i żywicielki, pozostaje nadal sztywny podział ról na kobiece i męskie, pozostaje bieda, religia, kontakty społeczne i rodzinne. Autorka ciekawie to pokazuje , bo bywa naprawdę zdziwiona tym co dla pracujących w fabryce kobiet jest zwyczajnie oczywiste. Więc jest to nie tylko, napisana przystępnym językiem, praca naukowa o prywatyzacji i polityce ekonomicznej, ale przede wszystkim ciekawy obraz polskich kobiet.