Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poważnym uchybieniem jest mało dokładne opisanie działalności Zawadzkiego w latach 30. W porównaniu do tego, ile zostało powiedziane o drukarzu z czasów piastowania funkcji na Uniwersytecie Wileńskim, czas po utracie tego stanowiska jest opisany tak, jakby działalność Zawadzkiego uległa spowolnieniu. Żałuję też, że tak niewiele napisano o Teofilu Glucksbergu, bądź co bądź, najpoważniejszym rywalu Zawadzkiego i jego zakładu, szczególnie w latach 40. już po jego śmierci. Są braki, niemniej publikacja i tak jest warta przeczytania.