Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna. Irving Stone w spódnicy - w moich ustach to najwyższe uznanie. Claire Tomalin napisała biografię, jakie lubię czytać najbardziej - rzetelną, popartą solidnymi badaniami "w terenie", lekką w czytaniu, a niekoniecznie w odbiorze, budzącą przeróżne emocje. Podobało mi się zwłaszcza to, że tam, gdzie uzupełniać swą wiedzę mogła tylko domysłami - uczciwie się do tego przyznaje. Nie miałam wcześniej zbyt wiele do czynienia z Dickensem (poza tym, że pod wpływem "Ani z Zielonego Wzgórza usiłowałam przeczytać "Klub Pickwicka", a pod wpływem "Przeminęło z wiatrem" - "Dawida Copperfielda"; w obu przypadkach poległam),więc nie żywiłam w stosunku do niego tych uczuć, w których pisze Tomalin - podziwu graniczącego z ubóstwieniem. Cieszę się z tego, bo historia Nelly Ternan ukazuje mi lubieżnego satyra, który zapanował całkowicie nad młodą dziewczyną i jej rodziną, w sposób skandaliczny potraktował swoją żonę i dzieci, i do końca życia był przekonany o tym, że to jemu należą się wszystkie przyjemności świata. Osąd może zbyt ostry, ale każdy ma prawo do swojego. Ja nie jestem w stanie przejść do porządku nad hipokryzją i okrucieństwem tego człowieka. Na szczęście "Sekretna kochanka Dickensa" to opowieść przede wszystkim o Ellen Ternan, kobiecie, która po 14 latach tajemnego związku ze sporo od siebie starszym bożyszczem Anglii wreszcie poczuła się wolna. Mogła wyjść za mąż, mieć dzieci, realizować swoje marzenia. Czy kochała Dickensa? Co nią powodowało, że zgodziła się na takie, a nie inne warunki? Tego się już nie dowiemy...