Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziewięciu dysydentów, o których w Polsce poza Hrabalem, Škvoreckym, Grušą i Klímą mało kto chyba słyszał. Kryterium dla obu tłumaczy, wybierających opowiadania do zbioru był warunek, by nie zostały publikowane książkowo w Polsce, z wyjątkiem druków drugiego obiegu o niewielkim zasięgu. Pierwsze opowiadanie, autorstwa Škvoreckiego mnie nie zachwyciło, mimo tematyki muzycznej, od drugiego opowiadania już czytało się nieźle. W środku znalazło się obrzydliwe, głupie opowiadanko Jana Beneša "Słoneczne popołudnie" oraz słodkie, wzruszające, nieco smutnawe Karola Sidona "Mamusia śpiewa drugim głosem." Tym bardziej uderzyło, że za 2 dni idę na pogrzeb Mamy 😪😪😪 Na okładce "Hey, Joe, after thirty years", of Saudek. Podobać się może różnorodność tematów i wszechobecny, absurdalny czeski dystans do rzeczywistości, humor, który trudno przetłumaczyć np. Amerykaninowi.