Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tigu Ryokan, zwany Wielkim Głupcem, jest jednym z najbardziej uwielbianych poetów japońskich. Miłośnicy poezji cenią go za bezpośredniość, z jaką opisuje swoje proste życie mnicha. Ryokan nie miał własnych uczniów ani nie należał do żadnej świątyni. Konsekwentnie odrzucał wszelkie honory związane ze statusem poety bądź buddyjskiego mnicha.
W rejonie Shikoku i Kyoto znany był jako wędrowny żebrak. W ten sposób oddawał się sztuce takuhatsu (żebranie),a także doskonalił się w sztuce pisania wierszy (szczególnie wierszy drogi kanshi) rozwijając swoje oryginalne podejście do kaligrafii. Jako swoją oazę obrał śnieżne okolice góry Kugami. Nigdy nie opublikował żadnego ze swych wierszy. Oprócz takuhatsu i kaligrafii, jego buddyjska praktyka polegała na medytacji zazen i częstych spacerach po lesie. Ryokan potrafił jednak zapomnieć o swoich mnisich obowiązkach i oddawać się zabawom z dziećmi, z którymi miał niezwykły kontakt. Twierdził podobno, że najpełniejsze oświecenie osiąga grając z dziećmi w piłkę. Kiedy miał już 70 lat, zakochał się ze wzajemnością w 28-letniej mniszce Teishin. Spotykali się rzadko, ale pozostawił po sobie serię miłosnych wierszy. Kiedy Ryokan umierał, posłano po Teishin i ostatnie chwile życia spędził w jej objęciach. Jej także zawdzięczamy zebranie wierszy poety.