Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Otwarte żyły Ameryki Łacińskiej” to opowieść o świecie, w którym bogaty staje się coraz bogatszy, a biedny niezmiennie jest biedny. Galeano pisze o nierównościach ekonomicznych, feudalizmie, merkantylizmie, niewolnictwie fizycznym i ekonomicznym. Całość tworzy system, w którym podział na zwycięzców i przegranych nie zmienia się od końca XV wieku. Od czasów Krzysztofa Kolumba Ameryka Łacińska za sprawą bogatej północy utrzymywana jest w stagnacji, monokulturze upraw (trzcina cukrowa, bawełna),traktowana jako źródło surowców (srebro, złoto, metale ziem rzadkich). Do tego dochodzi eksterminacja ludności miejscowej, niewolnictwo.  Książka rozpoczyna się od opisów grabieży kolonialnych dokonanych przez Hiszpanię i Portugalię, a kończy na neokolonializmie, w którym za pomocą zamachów stanu, ustanawiania monopoli, wywoływania konfliktów wewnętrznych, rabunkowej gospodarce, cłach niszczy się raczkujące sektory gospodarki, utrwala latyfundystyczne, feudalne relacje społeczne, hamuje rozwój gospodarczy. Ekonomiczna, gospodarcza i społeczna historia krajów od Meksyku po Urugwaj jest ciemną stroną wzlotów i sukcesów państw europejskich, Stanów Zjednoczonych. Pomimo że napisana pół wieku temu, żyły ciągle są otwarte. Zmieniają się formy eksploatacji, narzędzia nacisku, regulacje prawne, ale nadal te same kraje wygrywają, a inne ciągle przegrywają.