Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niełatwo czyta się tę książkę, zarówno z uwagi na styl, brak szczególnej chronologii, jak i na mnogość i splątanie wątków, z których trudno niekiedy zrozumieć, co stanowi aktualne zdarzenia z życia głównego bohatera Abla, a co jest wspomnieniami, opowieściami z przeszłości czy wierzeniami Indian. Język, jakim posługuje się autor zawiera w sobie jakieś skryte przekazy, nie zawsze jasne, nie zawsze wyrażone wprost. Liczne kwestie odnoszące się do wierzeń Indian z południa dzisiejszych USA (Montana) nie są łatwo przyswajalne – trzeba do nich niekiedy wracać i na nowo odczytywać. Dużo tu nawiązań do historii Indian, ich legend, zwyczajów, obrzędów czy rytuałów, dużo magii i symboliki. Zachwycają natomiast piękne i plastyczne opisy przyrody; gra świateł w górskim kanionie, blasków i cieni w różnych porach dnia, wschodów słońca, zmian zachodzących w przyrodzie czy różnorodność zjawisk pogodowych, które mocno oddziaływają na wyobraźnię czytelnika. Trudno natomiast opisać wprost fabułę „Domu utkanego ze świtu”, bo nie znajdziemy jej tu w klasycznym tego słowa znaczeniu; jest tu wiele opowieści i tematów, widzianych z perspektywy różnych osób, wiele nawiązań do tradycji i wierzeń, legend i przypowieści indiańskich plemion, choć główną postacią pozostaje Abel, który po powrocie z wojny nie potrafi znaleźć swojego miejsca w życiu. Mnie książka nieco zmęczyła, choć fragmentami czytało się ją zupełnie znośnie. Mam nadzieję, że druga krótka powieść tegoż autora - "Imiona" będzie ciekawszą lekturą.