Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna trzecia gwiazdek plus jedna, bo jedna trzecia książki jest ciekawa, dobra i rzeczywiście warta przeczytania. I wstęp też. Pierwsza, ta najlepsza część - to zebrane po latach w jedno i w miarę uporządkowane prawdziwe wspomnienia kobiety, która niedawno urodziła córeczkę, na krótko przed piekłem oblężenia. Niesamowite świadectwo. Nie ma powodu, by nie wierzyć w jego szczerość. Kobieta zapisywała to wszystko na różnych świstkach. Kiedy nie miała siły pisać - brakuje po kilka dni. Koszt, jakim nie poddano miasta był niewyobrażalny. Nie potrafię i nie będę mogła nigdy pojąć, co było w głowie ludzi, którzy wstrzymali ewakuację. Pozostałe dwie części to literackie próby odtworzenia rzeczywistości oblężonych. Ostatnia autorka - znana poetka i głos radiowy - ubarwia rzeczywistość oblężenia swoimi rozterkami sercowymi. To tylko pokazuje, że również w zagłodzonym mieście byli równi i równiejsi, jak zawsze wszędzie.