Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna pozycja z serii "Rodowody cywilizacji". Dwóch wielkich badaczy stworzyło przystępną monografię "Wikingów". Mamy tu zarówno dzieje polityczne, jak i wszechstronnie ujęte wiadomości z zakresu stosunków społeczno-gospodarczych, ustroju oraz kultury. Wszystko podane jest w przystępny sposób, z podziałem na poszczególne "narody" skandynawskie. Książkę czyta się bardzo dobrze, gdyż układ jej treści jest bardzo uporządkowany, co prowadzi do możliwości korzystania z niej "na wyrywki". Autorzy nie stronią również od wplatania w treść ciekawych, a nieraz też zabawnych anegdot. Przykładem mogą być słowa o Norwegach, którzy "niewątpliwie zachowali najlepiej przedchrześcijański pogląd, że cześć można i powinno się oddawać ludziom i wyższym mocom przez ucztowanie: im poważniejsza okazja tym więcej się piło". Picie w ogóle było bardzo poważnie traktowane u Wikingów, gdyż "w Trondelagu święto św. Jana Chrzciciela, 24 czerwca, było dniem obowiązkowej uczty piwnej. Jednorazowe zaniedbanie tego obowiązku było karane grzywną składaną biskupowi, kilkakrotne - mogło doprowadzić do wyjęcia spod prawa". Wikingowie, jak wiadomo, urządzali sobie najazdy na swych sąsiadów. Do jednych z najbardziej tak "zaszczyconych" przez Normanów należeli Irlandczycy. Stąd też "stara irlandzka triada mówi: <<Trzech ludzi, z którymi najtrudniej rozmawiać: król, który postanowił dokonać podboju, wiking w zbroi i cham czujący poparcie protektora.". Tym podobnych żartobliwych powiedzeń i sformułowań jest w książce dużo więcej, powodują one, iż czyta się ją z lekkim uśmieszkiem, aczkolwiek nie ujmują one w niczym jej merytoryce. Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika dziejów Skandynawii.