Jesteśmy społecznością, która kocha książki

jak na książkę o wojnie, zdecydowanie za mało drastyczna. Tak naprawdę oprócz sińców na twarzy i krwawiącego palucha nie niesie za sobą większych obrażeń. Żeby nie przypisy autorki ( cholernie dokładnie i rzeczowe, za nic komponujące się z formą książki i wręcz wybijące z rytmu powieści) nikt by nie zgadał, że w tle ma dostrzec właśnie wojnę. Już prędzej fabuła psioczy o mafii i patologii ( choć tu też można zarzucić autorce coś nierealnego - skąd pijaczka ma kasę na taką ilość dziennych drinków, jeśli pije za darmochę to kto jej stawia i to w czasie wojny, po tym ten szereg zbiegów okoliczności, jak to trafia za każdym razem na innego "zainteresowanego" , potem urywa się jej film, nie wie coś się działo gzie i jak, ale wie, że ten gość odwiózł ją do domu, bo budzi się w swoim łóżku , skąd on wiedział, gdzie ona mieszka, skąd ona wie, że on był samochodem) A już to, że mamy trzy bohaterki, i wszystkie niby spotykają się w tym barze to chyba jakiś fenomen k*"#@%^&wa jego blada mać. Brniesz jako czytelnik przez te chorwackie błoto, no może raz w tej sukni ślubnej, raz przy wciąż pełnej szklaneczce w barze, raz z tym krwawiącym paluchem u stopy, tu broń przy skroni, tu trup w ogłoszeniu, tu dwie piz&#y pod okiem, tu pogrzeb właściciela, tu mafioso i spocony policjant, ale darujcie ludzie ... jak chcesz żeby inni dojrzeli co stworzyłeś to nie możesz tego utopić w łajnie.