Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka stanowi czwartą część cyklu „Tułacze życie” autorstwa Ewy Bauer. Trzecia część cyklu ukazała się pod koniec 2021 r. więc minęło już trochę czasu. Aby cokolwiek sobie przypomnieć z poprzednich części troszkę pomocne jest drzewo genealogiczne umieszczone na początku książki. Jest rok 1871, gdy synowie i wnuki Rozali Neubiner spotykają się na jej pogrzebie. Poznajemy więc: - Antoniego i jego syna Kazimierza, - Józefa, jego drugą żonę Mariannę oraz ich dzieci Stanisława, Kajetana, Piotra i Zuzannę, - Augustyna i jego syna Fryderyka, - Karola i jego żonę Zofię oraz dzieci Rozalię i Marię. Najwięcej uwagii w tej części autorka poświęciła Zuzannie, która chcąc się uczyć malarstwa trafia do Krakowa i zamieszkuje u dalekiego krewnego Michała Liniewskiego. Jej najstarszy brat Stanisław zmarł na cholerę, drugi brat Piotr wstąpił do seminarium a trzeci Kajetan, pozostał w rodzinnych stronach, gdzie ożenił się z Małgorzatą. Zuzanna w trakcie pobytu w Krakowie staje się kobietą wyemancypowaną, świadomą swej wartości. Już podczas pierwszej wizyty w domu jej matka zauważa jak bardzo dziewczyna się zmieniła i jak przestaje pasować do ich rodziny. Wkrótce Zuzanna z Michałem przeprowadzją się do Paryża, gdzie kontynuuje naukę malarstwa. Mimo znacznej różnicy wieku (21 lat) pomiędzy Zuzanną i Michałem rodzi się uczucie. Jak na to zareagują ich bliscy? Spędziłam z książką niedzielne popołudnie i wcale nie żałuję. Autorka potrafiła stworzyć odpowiedni klimat i zaciekawiła mnie losami rodziny Neubinerów. W tej rodzinie sporo się dzieje a są to czasu, gdy dzieci podporządkowują się woli rodziców. Wysłanie córki na nauki do miasta na pewno stanowiło pewien precedens. Nic więc dziwnego, że po dłuższym przebywaniu w zupełnie innym środowisku Zuzanna zmieniła się i potrafiła wyrażać swoje zdanie na różne tematy. Bohaterowie są różni i są na różnych etapach życia. Podejmowane przez nich decyzje nie zawsze są słuszne przez co muszą potem borykać się z konsekwencjami. Autorka w opowieść wplotła krajobrazy z ówczesnego Krakowa i Paryża. Niekiedy odnosiłam jednak wrażenie, że jest tego za dużo, a książka zamienia się w przewodnik, co warto zobaczyć w mieście. Ogólnie pozycję oceniam na 7 pkt.