Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiesław Majewski stanął przed trudnym zadaniem pogodzenia w książce popularnonaukowej elementów wojskowości i polityki. Ich splot podczas powstania listopadowego wymusza na historyku zręczne żonglowanie w toku narracji. Niestety, zabrakło talentu literackiego. Sama narracja sprawia wrażenie poszarpanej; autor zmienia perspektywę i używany czas, co irytuje i dezorientuje czytelnika. Wybrany sposób przedstawienia wydarzeń od buntu podchorążych w Warszawie do odwrotu spod Olszynki Grochowskiej powoduje, że na opis samego starcia pozostaje zaledwie 40 z 206 stron. Opisywano tę książkę jako "bardzo nudną" ale i "szczegółową". Cóż, samo zagadnienie na pewno nudnym nie jest a okoliczności, które doprowadziły do bitew pod Wawrem i Grochowem, są przedstawione naprawdę bardzo dokładnie. I tu leży pies pogrzebany: Majewski zatraca się w detalach poszczególnych manewrów, czasami opisuje je nawet oddzielnie dla strony polskiej i rosyjskiej, co po prostu nuży. Gdzie jedna dodatkowa mapa z sensownie naniesionymi ruchami wojsk wyjaśniłaby laikowi sytuację, otrzymuje on całe rozdziały bardzo suchego tekstu, którego nie sposób "ogarnąć" bez map internetowych. Bardzo brakuje, i wydaje mi się to cechą charakterystyczną książek serii "Historyczne bitwy" z lat 80-tych, rozbudowanego stosowania źródeł historycznych strony przeciwnej (tutaj: rosyjskiej). Rozczarowało również zakończenie: Po odwrocie wojsk polskich na Pragę można przeczytać kilkustronnicowe podsumowanie i... zakończyć lekturę. Ani słowa o losach rannych i wziętych do niewoli, ani o wpływie bitwy na ludność cywilną. Zaledwie napomknięty zostaje defetyzm i panika wśród niektórych oficerów polskich. O rosyjskiej ocenie tego czasu można tylko pomarzyć... Polecam fanom tematu jedynie jako lekturę uzupełniającą po przeczytaniu lepszego opracowania o zmaganiach powstania listopadowego.