Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka w formie felietonów o wybranych zdaniach – cytatach z literatury, powiedzeniach i przysłowiach, znanych wypowiedziach. Każdy z felietonów z osobna jest wspaniałym popisem erudycji i kunsztu językowego autora. Przeważnie są tu odniesienia językowe do słów, zwrotów, danych form wypowiedzi, przy niektórych zdaniach jest też coś o ich historii, czy o autorach. I te felietony bardzo dobrze sprawdziłyby się np. w jakimś tygodniku – jedna taka perełka na jakiś czas. Jednak wszystko w nadmiarze szkodzi – tu pierwszych kilkadziesiąt felietonów czyta się jeszcze dobrze, jednak im głębiej w opasłe tomisko, tym gorzej. No bo ile można czytać, w sumie dość podobnych, opowiadań o języku na podstawie wybranych zdań. Nawet najlepsza potrawa podawana w nadmiarze i non-stop doprowadzi do mdłości. A tu kucharz Bralczyk nie ma litości serwując 500 (właściwie 501) felietonów, jeden za drugim. Czytałem to przez ładnych kilka miesięcy (co daje ze 2-3 felietony dziennie) i niestety już na przed połową książki danie to „uszami mi wychodziło”. Pomysł tworzenia takiego ogromnego zboru nie był udany – może książka pomyślana jest do odstawienia na półkę, by zaglądać do niej tylko kilka razy czytając przypadkowy felieton (idealna na „prezent”),jednak uważam, że książka powinna służyć do jej przeczytania, a tę w całości przeczytać ciężko.