Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Największa wada? Przewidywalność. Nie było chyba jednej rzeczy, która by mnie zaskoczyła. Nie trzeba nawet szczególnie uważnie czytać, by wszystkiego się domyślić. Do tego przez jakąś połowę książki miałam wrażenie, że jest mi ona streszczana, a nie opowiadana. Autor wybrał dziwny sposób na przedstawienie historii, robił przeskok czasowy, a potem bohater – oczywiście w opisie – mówił, co się wydarzyło. Jak dla mnie nie najlepszy wybór, bo przez to tekst stał się toprny, momentami męczący, a dla kogoś, kto nie lubi opisów, byłby nie do przebrnięcia. Do tego sceny batalistyczne raczej średnio opisane, powtarzalne w przedstawieniu i niezbyt wciągające. Dodatkowo Autor od początku zawala czytelnika nazwami i informacyjami, do tego stopnia, że zaczęło mnie to irytować. Ale świat jak na świat fantasy nie robi wrażenia, bo pomimo wprowadzenia wielu miejscowości na mapę, były tylko... nazwami. Sądziłam, że inne rasy odegrają większą rolę w historii, ale autor ich wprowadził po to, by się z nim zapoznać, a potem zepchnąć na dalszy plan. Fabuła powieści nie jest wymagająca, wątki są nierozbudowane i niewykorzystane odpowiednio, a całość nie wyróżniła się niczym szczególnym, by na dłużej mogła zapaść mi w pamięci.