Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najlepsza w tej książce jest...okładka, choć i tak z zastrzeżeniem. Na okładce mamy kotka, który zachęcił mnie do czytania tego, co wewnątrz. Nie przypadkiem jednak kot nie wygląda sympatycznie. Okładka wyraża bowiem poglądy jednej z bohaterek tego dzieła na temat tych przemiłych zwierzaków. A poglądy te są jak żywcem wyjęte ze średniowiecza czyli – kot to wcielenie wszelkiego zła i najlepiej trzymać się od niego jak najdalej. Pogląd ten pani owa wsącza intensywnie w umysły swych koleżanek – idiotek. I tu mam wrażenie, że autorka wzięła przykład z pani Chmielewskiej i pana Bożkowskiego, którzy zasłynęli z zaludniania swoich utworów tłumami idiotów i idiotek. Moim zdaniem już jeden idiota kładzie kryminał na łopatki, cóż dopiero gdy idiotek jest cztery... Zdecydowanie odradzam – szkoda czasu.