Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Strasznie wymęczyła mnie ta książka. Gdyby nie solidne, odważę się powiedzieć, że zaskakujące zakończenie, dałbym znacznie niższą ocenę. Przede wszystkim znowu na siłę jest wpychana "zachodnia ideologia". Ja naprawdę nie miałbym nic przeciwko temu, gdyby to coś ostatecznie wnosiło do fabuły. Ale nie! To jest wytapianie stron i czasu przez czytelnika. I jeszcze ten fragment, kiedy ktoś tam mówi, że filozofia Jedi wszystkich ogranicza, no bo jak w ogóle można komuś wmówić jakiej powinien być orientacji i jakiej płci. Serio? Bardziej perfidnie nie dało się tego rzucić czytelnikowi w oczy? Fabuła ze sporym potencjałem, ale moim zdaniem nie został on w pełni wykorzystany. O ile do zakończenia nie mam się do czego przyczepić, moim zdaniem jest świetne, o tyle cała reszta mało wciągająca. Te "dary dobrej woli" powtarzane średnio 2 razy na stronę... Trzymało mnie na powierzchni to, że pojawiły się kuzynki o nazwisku Ro! A postać Marchiona Ro bardzo przypadła mi do gustu, oraz oczywiście temat "Elektrycznego spojrzenia". Co do bohaterów... postacie poboczne - neutralne. Nie wybijały się, ale nie przeszkadzały. Bardzo ciekawa i intrygująca była postać Matki. Świetnie zmanipulowała większość bohaterów. Polubiłem też postać Yany. Chyba jedyna rozsądnie myśląca kobieta w tej książce i to z jajem. Mistrzyni Jedi - nudna, a jej padawan Kevmo to tragicznie przepisana postać nastolatka z typowego Disneya. No i Marda Ro.... Jeśli zamysłem autorek było stworzenie z niej irytującej postaci, to czapki z głów, udało się perfekcyjnie. Ale jeśli ona miała wzbudzać sympatię u czytelnika, no to coś poszło zdecydowanie nie tak. Nie pamiętam drugiej tak bardzo irytującej postaci. Naiwna nastolatka z beznadziejnym wątkiem miłosnym. Reasumując, czytając "Ścieżkę zdrady" bardzo zniechęciłem się do czytania dalszych opowieści z serii Wielkiej Republiki, którą akurat bardzo lubię. Na szczęście końcówka uratowała całą powieść i sama w sobie otwiera sporą furtkę na kolejne opowieści z tej serii.