Muzykolog. W 1988 r. ukończył z wyróżnieniem muzykologię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu (praca mgr: "Topos Fausta. Próba analizy hermeneutycznej wybranych realizacji muzycznych według Goethego", promotor: doc. dr Jan Stęszewski),a w 1989 r. – wiolonczelę na Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu (w klasie as. Eugeniusza Zboralskiego). W 1993 r. obronił pracę doktorską "Dramaturgia kwartetów smyczkowych Dymitra Szostakowicza" (promotor: prof. dr hab. Zofia Helman z Uniwersytetu Warszawskiego). W 2000 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego (na podstawie książki "Muzyka programowa XIX wieku. Idea i interpretacja"),w 2012 r. Prezydent RP nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych.http://
Zbiór 13 esejów pióra Ryszarda Daniela Golianka jest fascynującą lekturą przybliżającą różne dzieła i aspekty twórczości operowej. Oprócz omówień dzieł, ich kontekstów, postaw autorów, zawarte są również uwagi dotyczące wykonań i nagrań poszczególnych oper, dzięki czemu można sprawdzić tezy książki na najlepszych przykładach.
Pozycja warta uwagi nie tylko dla fachowców, ale zwłaszcza dla wszystkich amatorów-melomanów, którzy mają chęć dowiedzieć się więcej na temat ulubionych dzieł operowych.
Doskonała książka, bardzo klarownie opisująca wszelkie aspekty muzyki programowej XIX wieku. Wiele wyjaśnia, podaje dużo przykładów nutowych, utworów, odniesień do autorów różnych idei. Polecam gorąco wszelkim fanom muzyki, nie tylko romantyzmu. Kwestie programowości są wielce interesujące, a książka ta na pewno zachęca do dalszych obserwacji obecności programowości w muzyce. Nie jest to praca niezrozumiała, jak to czasem się zdarza, podzielona została na czytelne działy. Jeszcze raz polecam!