Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na samą myśl o tej książce mam ciarki, choć tak na dobrą sprawę wcale nie jest taka straszna. Może to po prostu przez wspomnienia z dzieciństwa, kiedy tą książkę czytała starsza koleżanka i nie pozwalała mi do niej zajrzeć (ale i tak to robiłam),bo z boku strony lecą obcięte głowy... i jeszcze do tego to lustro na okładce, które dziwacznie zniekształca twarz, kiedy się w nie patrzy... Jeśli chodzi o fabułę, całkiem fajna i o dziwo, bohater, którego uznałam za najfajniejszego w książce nie zginął! (zaskok, bo zazwyczaj ci, których uznaję za najfajniejszych giną zaraz po tym, jak to pomyślę...). Ogólnie, jak to bywa w takich książkach, dość brutalna i pomimo wielu teorii i tak mega zaskakująca na końcu.