Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współzałożyciel słynnego Klubu, do którego po latach nie przyjęto Churchilla. Jeden z największych ludzi epoki. Posiadacz wyjątkowo błyskotliwego umysłu, czemu dawał dowód w licznych popisach krasomówczych. Taki właśnie portret Samuela Johnsona usiłuje skreślić jego uczeń James Boswell. Na poparcie tych tez przywołuje jednak zdarzenia z życia Doktora i jego wypowiedzi, które nie tylko nie świadczą o geniuszu bohatera tej nachalnej apoteozy, ale w znacznej części wioną truizmem, ujawniając dodatkowo takie cechy Johnsona jak ograniczenie, narcyzm, męski szowinizm czy kompleksy wobec odwiecznych rywali zza Kanału La Manche (nierozumną porywczość, wobec zdiagnozowanego post mortem zespołu Tourette'a, skłonny mu jestem odpuścić). Tom ten nie świadczy zatem najlepiej o Boswellu i nie pozwala dociec przyczyn realnego i powszechnego przecież szacunku, jakim cieszył się Doktor. Tych należałoby zapewne poszukiwać w spuściźnie literackiej Johnsona, ale spisane przez Boswella kronikarskie i nieprzekonujące smęty skutecznie mnie od tego pomysłu odwiodły. Przynajmniej na kilka lat.