Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobrze napisana, dobrze się czyta, więcej zalet ta książka raczej nie ma, bo ciekawe fragmenty można by zebrać i umieścić na może 4, 5 stronach, cała reszta książki to "idę, idę", "tam powinna być <tu nazwa>", "może tam znajdę" i poza chodzeniem mało ciekawych rzeczy się dzieje, właściwie nic się nie dzieje, autor ot tak gada mało ciekawie. Wolałbym by opisywał gdzie śpi, jaka pogoda jest, jak się czuje, co je konkretnie, wolałbym by też trochę pomieszkał z Papuasami. W prawdzie raz lub dwa napisał, że "kazałem wstawić cały garnek ryżu" i że śpi w hamaku, ogień rozpalony, zimno, ale to za mało. No chyba, że tak spał non stop. O Papuasach też niewiele mówił, prawie nic, jeden z ciekawszych (pewnie najciekawszych fragmentów) to było opisanie reakcji Papuasów na dmuchanie pontonu i że to coś pływa i strach jednego z nich by wejść na ponton, a później reszta się nie bała. Może na całą książkę ze 3 takie ciekawe rzeczy były opisanie w 2, 3 krótkich zdaniach. Równie dobrze, mógłby ktoś z was pójść na grzyby, spotkać leśniczego dwukrotnie i napisać kilka zdań o nim, później spotkać raz grzybiarza i później chodzić po lesie i pisać "idę, może dojdę do x, może znajdę x" i byłaby to niemal taka sama książka. To już Cejrowski tysiąckroć lepiej opisywał swoje przygody i Cejrowski przynajmniej miał jakieś ciekawe przygody, bo autor książki o Papuasach tylko sobie chodził i nic nie robił przez całą książkę pomijając kilka niewielkich wyjątków, w których również nie działo się nic szczególnego np. chwycił gałąź odrobinę za długo i mrówki wlazły mu na rękę i gryzły i je kapeluszem strzepnął i ten fragment to właśnie ten z ciekawszych, czyli kiepsko to wygląda. Nie polecam tej książki bo prawie niczego nie można się z niej dowiedzieć, nawet jak kogoś Papuasi nie obchodzą w ogóle i ma się kompletnie zerową wiedzę o nich, to z tej książki nie dowie się niczego ciekawego, poza tym, że misjonarze tam wpadali ich chrystianizować.