Julian Leopold Ochorowicz - polski wynalazca, filozof, psycholog, poeta i publicysta. Przyszedł na świat pod Warszawą, w rodzinie nauczycielskiej.
Absolwent UW (filozofia).
Po studiach uczestniczył w wielu badaniach naukowych z dziedziny psychologii, która w tamtych czasach dopiero się rozwijała. Zajmował się zagadnieniami z dziedziny hipnotyzmu, telepatii oraz mediumizmu (czyli wywoływania zjawisk paranormalnych za pomocą tzw. mediów).
Redaktor naczelny dwutygodnika "Niwa".
Teoretyk pozytywizmu.
Opracował w teorii telewizję monochromatyczną, jednak nie potrafił przejść od teorii do praktyki.
Wybrane publikacje książkowe: "Jak należy badać duszę? Czyli o metodzie badań psychologicznych" (1869),"O twórczości poetyckiej ze stanowiska psychologii" (1877),"O sugestii myślowej" (1887),"Wiedza tajemna w Egipcie" (1898),"Zjawiska mediumiczne" (I-V tomów, 1913-1914),"Psychologia, pedagogika, etyka. Przyczynki do usiłowań naszego odrodzenia narodowego" (1917).
Książka to krótka, stara ale dająca do myślenia. Punktem rozważań są cechy charakteru Polaków, czy też słowian w ogólności, na tle innych narodów, choć wsród tych innych autor uwypukla głównie Niemców. Decentralizacja, przesadna gościnność, kłótliwość, indywidualizm i skupienie na rodzinie to cechy które według autora dają Polakom ten szczególny rys ludzi spokojnych i pracowitych, ale dla społeczności są mocno niejednoznaczne. Polak unika wojny, pracuje, miłuje rodzinę i własną samorządową wspólnotę. Jest gościnny i potrafi bezpodstawnie zawierzyć obcym, nie przepada za władza centralną i już w szczególności boczy się na wszelkie nakazy i zalecenia z Gniezna, Krakowa, Warszawy... Czy nie jest to prawda i dzisiaj?
Warto zauważyć że po tych ponad 100 latach od napisania książki wiedza tam zawarta uległa zmianie. Przedstawione poglądy geologiczne, etniczne mocno uległy zmianie. Część kronik których autor w rozciągłości używa uległa już dezaktualizacji, tzn. została uznana za fałszywki historyczne.