Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Maria Stanisława Konopnicka de domo Wasiłowska, urodziła się 23 maja 1842 roku w Suwałkach, zmarła zaś 8 października 1910 roku we Lwowie, itd, itp, itd... Ta książka zdecydowanie nie jest zwykłą biografią, nie jest to proste opisanie zdarzeń, to przebogate źródło danych z życia "wieszczki" ileż tu listów od i do Konopnickiej i jaka mnogość informacyi wszelakich! Dzieło to samo w sobie mogłoby posłużyć za bibliografię niejednemu współczesnemu biografowi Marii... jest ono niczym kod źródłowy, kompresja danych wręcz przytłacza... I choć język nadobny i niewielu już tak dziś pisze a pragnąłbym by inaczej być mogło, to męczyłem się i zżymałem podczas lektury. Rzadko kiedy czytam książkę dłużej niż tydzień czy dwa, a tu gdybym tak zliczyć mógł dokładnie to coś pod dwa miesiące by padło! No bo zważcie sami, po dwudziestu, góra trzydziestu minutach łapałem się na tym, iż myślę o czym innym zgoła. Bo choć polszczyzna Marii Szypowskiej bez zarzutu i za wzór współczesnym katom języka polskiego posłużyć by mogła, to jednak sam styl autorki dziwny jakiś jest, niespójny i mało wciągający. Biografka pisząc od siebie, często wplata we własne zdania, wypowiedzi innych osób, fragmenty korespondencji a zdarza się że i wyimki z prozy i poezji swej bohaterki i może to i ciekawe, ale gdy zdarza się nagminnie, a tak jest niestety, niefortunnie zaburza tok narracji... Kiedy czas jakiś temu pisałem o książce "Maria Konopnicka. Rozwydrzona bezbożnica" zaproponowałem szukanie informacji "Konopnickich" u innych źródeł. Czy je znalazłem, czy dowiedziałem się więcej? Zdecydowanie tak. Czy książka rzuciła nowe światło na tzw "kłamstwo Konopnickie"? Zdecydowanie nie, po prostu jest zbyt stara, napisana została w pierwszej połowie lat 60-tych XX wieku, a w tamtych czasach, o takich rzeczach, mówić zwyczajnie nie wypadało. Czy polecam? I tak i nie, miłośnikom Konopnickiej oczywiście tak, zwolennikom biografii raczej nie. Zdecydowanie nie jest to współczesna wciągająca i lekka biografia, którą czyta się niczym powieść. Autor niniejszej opinii, pragnie zwrócić uwagę, iż ponownie pisząc o Konopnickiej, ani razu nie użył w niej słów "Rota" i "sierotka Marysia"