Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Londyn uchodzi za najbardziej nawiedzone miasto na świecie. Można tam się o każdej porze dnia zetknąć się z niewytłumaczalnymi widzeniami wizualnymi, dźwiękowymi czy dotykowymi… a przynajmniej tak twierdzi autorka tego nietypowego przewodnika. Nieraz zetknęłam się z takimi książkami, choć żaden autor nie wgłębił się tak bardzo w tę tematykę. Pomimo żartobliwej narracji, pani Milena wykonała ogromną robotę. Nie skupiała się jedynie na nawiedzonych pałacach czy zamkach. Oprowadziła czytelnika z niemałym zaangażowaniem po potencjalnie nawiedzonych rezydencjach arystokratycznych, znanych skwerach, kościołach, teatrach czy popularnych pubach. Pół żartem, pół serio nie tylko klasyfikowała zjawy, ale także je identyfikowała. Często byli oni słynnymi monarchami czy innymi osobistościami historycznymi. Autorka wniknęła także w dawne życie tych potencjalnych zjaw. Zrobiła to zwykle w żartobliwy sposób i nie pozostawiała na nich suchej nitki. Te duchy czy odtworzone sceny z przeszłości nie wzbudzają strachu, ale czyta się o nich z nie mniejszym zainteresowaniem. Największy apetyt na Londyn nabrałam, gdy autorka opisywała te wszystkie zabytkowe miejsca, którymi inspirowali się słynni pisarze powieści gotyckich. Wiele z tych miejsc zwiedziłabym z największą chęcią, bez względu na to czy są nawiedzone, czy nie. Autorka i jej znajomi mogli się także pochwalić własnymi paranormalnymi doświadczeniami, które wcale nie odstają od tych, które opowiadają przewodnicy. Co mam o tym wszystkim sądzić? Zwykle traktuję tego typu historie z przymrużeniem oka, bo czy nie są wabikiem dla spragnionych dreszczyku emocji turystów? Żartobliwy ton autorki też raczej nie skłaniał do poważniejszego przyjrzenia się tym relacjom. Niemniej dobrze się czytało ten tekst. Samo wydanie książki nie przypadło mi jednak do gustu.