Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz4
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński40
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Stanisław Bylina
19
7,2/10
Urodzony: 04.04.1936Zmarły: 04.09.2017
prof. dr hab. Stanisław Jan Bylina - polski historyk.
Przyszedł na świat w Kielcach. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (historia). Specjalista z zakresu historii średniowiecza polskiego i powszechnego. Wieloletni pracownik Polskiej Akademii Nauk. Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Prof. Stanisław Bylina żył 81 lat. Wybrane publikacje książkowe: "Człowiek i zaświaty. Wizje kar pośmiertnych w Polsce średniowiecznej" (Wyd. Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk, 1992),"Chrystianizacja wsi polskiej u schyłku średniowiecza" (Wyd. Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk, 2002),"Drogi – granice – most. Studia o przestrzeni publicznej i sakralnej w średniowieczu" (Wyd. Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk, 2012).http://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=47231&_k=kywss6
Przyszedł na świat w Kielcach. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (historia). Specjalista z zakresu historii średniowiecza polskiego i powszechnego. Wieloletni pracownik Polskiej Akademii Nauk. Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Prof. Stanisław Bylina żył 81 lat. Wybrane publikacje książkowe: "Człowiek i zaświaty. Wizje kar pośmiertnych w Polsce średniowiecznej" (Wyd. Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk, 1992),"Chrystianizacja wsi polskiej u schyłku średniowiecza" (Wyd. Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk, 2002),"Drogi – granice – most. Studia o przestrzeni publicznej i sakralnej w średniowieczu" (Wyd. Instytut Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk, 2012).http://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=47231&_k=kywss6
7,2/10średnia ocena książek autora
95 przeczytało książki autora
584 chce przeczytać książki autora
5fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Rewolucja husycka. Kontrrewolucja i opór pokonanych
Stanisław Bylina
9,0 z 1 ocen
10 czytelników 0 opinii
2016
Rewolucja husycka. Tom 2. Czas chwały i czas zmierzchu
Stanisław Bylina
6,5 z 2 ocen
15 czytelników 0 opinii
2014
Drogi – granice – most. Studia o przestrzeni publicznej i sakralnej w średniowieczu
Stanisław Bylina
8,0 z 2 ocen
14 czytelników 0 opinii
2012
Rewolucja husycka. Przedświt i pierwsze lata
Stanisław Bylina
6,3 z 6 ocen
30 czytelników 1 opinia
2011
Sacrum pogańskie - sacrum chrześcijańskie. Kontynuacja miejsc kultu we wczesnośredniowiecznej Europie Środkowej
7,7 z 19 ocen
110 czytelników 1 opinia
2010
Świat średniowiecza. Studia ofiarowane Profesorowi Henrykowi Samsonowiczowi
8,5 z 13 ocen
100 czytelników 0 opinii
2010
Ruś Kijowska i Polska w średniowieczu (X-XIII w.)
Stanisław Bylina
7,0 z 1 ocen
3 czytelników 0 opinii
2003
Chrystianizacja wsi polskiej u schyłku średniowiecza
Stanisław Bylina
7,0 z 10 ocen
47 czytelników 0 opinii
2002
Słowianie, Słowiańszczyzna - pojęcia i rzeczywistość dawniej i dziś
Andrzej Wierzbicki, Stanisław Bylina
6,7 z 3 ocen
43 czytelników 0 opinii
2002
Kultura ludowa Polski i Słowiańszczyzny średniowiecznej
Stanisław Bylina
6,3 z 6 ocen
33 czytelników 0 opinii
1999
Światowit : rocznik poświęcony archeologii przeddziejowej i badaniom pierwotnej kultury polskiej i słowiańskiej, Tom 40 (1995)
Przemysław Urbańczyk, Stanisław Bylina
8,5 z 2 ocen
10 czytelników 0 opinii
1995
Człowiek i zaświaty. Wizje kar pośmiertnych w Polsce średniowiecznej
Stanisław Bylina
7,0 z 5 ocen
28 czytelników 0 opinii
1992
Religijność późnego średniowiecza. Chrześcijaństwo a kultura tradycyjna w Europie Środkowo-Wschodniej w XIV-XV w.
Stanisław Bylina
6,6 z 9 ocen
24 czytelników 0 opinii
2009
Najnowsze opinie o książkach autora
Rewolucja husycka. Przedświt i pierwsze lata Stanisław Bylina
6,3
Po trylogię husycką Stanisława Byliny sięgnąłem, przeczytawszy trylogię husycką Andrzeja Sapkowskiego, by jeszcze lepiej poznać ów burzliwy okres, tym razem od strony nie literackiej, a naukowej. Przekonałem się, że ruch husycki to temat znacznie bardziej fascynujący i nieoczywisty, niźli mogłoby się zrazu wydawać.
Na pracę prof. Byliny składa się zgrabna synteza najważniejszych wydarzeń okresu husyckiego oraz omówienie wybranych zagadnień. Sposób narracji jest przystępny, czyta się z przyjemnością.
Sacrum pogańskie - sacrum chrześcijańskie. Kontynuacja miejsc kultu we wczesnośredniowiecznej Europie Środkowej Jerzy Strzelczyk
7,7
Smutna konstatacja naszła mnie w trakcie lektury. Nie dlatego, że naukowy spór M. Derwicha z Gąssowskimi toczony od lat o to, czy wał kamienny na Łyścu powstał w celach kultowych czy refugialnych wbrew przypuszczeniom nie wysunął się na pierwszy plan. Właściwie byłem nim już nieco zmęczony. Wszyscy uczestnicy tego sporu wyprztykali się z argumentów już w latach 90-ych i tym razem (tj. na konferencji, z której materiały zawiera książka) nie mieli sił ani ochoty powtarzać wszystkiego od nowa. Zaznaczyli zwięźle i ogólnikowo, że trwają na swych stanowiskach i tyle.<br />
<br />
Sensacja kryła się gdzie indziej. Nadeszła ze strony, której nikt się nie spodziewał (a przynajmniej nie wszyscy). Być może niektórzy znają prace G. Domańskiego. Archeolog ten prowadził badania na Ślęży i jakąś dekadę temu opublikował wyniki swych badań a wynikało z nich, że wał na szczycie Ślęży nie był tworem Słowian we wczesnym średniowieczu a o wiele starszej kultury łużyckiej, której etniczność jest trudna do określenia. Podobnie z nią się wiążą zapewne wały na sąsiednich Raduni i Górze Kościuszki. Akurat o tym w „Sacrum pogańskie…” nie ma, jest za to artykuł Sz. Orzechowskiego, który całkiem przekonująco dowodzi, że takiż wał na Łyścu to również nie jest słowiański dorobek wczesnego średniowiecza a zabytek kultury przeworskiej związany ze słynnym starożytnym zagłębiem hutniczym koło Nowej Słupi (polecam pielęgnujące rokrocznie tę tradycję odbywające się tam Dymarki Świętokrzyskie). Mało tego, Cz. Hadamik wał na Górze Grodowej w Tumlinie takoż zaleca traktować nie jako kultowy słowiański a jako pozostałość późniejszego grodu kasztelańskiego. W tej sytuacji tekst J. Cieślika można byłoby już tylko uznać za kopanie leżącego – dowodzi on, że badania archeologiczne miejsc kultu w Polsce przeprowadzane były niedokładnie, datowania były niepewne, własne interpretacje przeważały nad faktami a co za tym idzie pozostawiają one wiele do życzenia (poza badaniem ośrodka kultowego na Górze św. Wawrzyńca w Kałdusie, za które autor docenia W. Chudziaka). Się porobiło? No właśnie. Wygląda na to, że kultowe wały kamienne budowane przez Słowian na szczytach gór w średniowieczu należy odesłać do lamusa pomyłek archeologicznych.<br />
<br />
Należy podkreślić, że książka „Sacrum pogańskie…” będąca pokłosiem konferencji na Łyścu zawiera nie tylko materiały na temat Łyśca i okolic, ale całego obszaru Polski (ba, mamy nawet pojedyncze artykuły na temat Czech, Rosji i Skandynawii). Szczególnie wiele nowości przynoszą badania Chudziaka na Pomorzu. Szczególnie sprawa wciąż odkrywanych świętych wysp Słowian wydaje się być dobrze rokująca – archeolodzy odnotowują kolejne przypadki, czasem nawet wydające się być kultowym centrum ponadlokalnym z własną świątynią.<br />
<br />
Nie zabrakło w tomie łyżki dziegciu – jest nią tekst D. Sikorskiego podważający tezę budowania chrześcijańskich kościołów w miejscach wcześniejszych kultów pogańskich. W przeciwieństwie do badań nad wałami kamiennymi, sceptycyzm Sikorskiego (widoczny również w pozostałych jego pismach o religii pogańskiej) robi wrażenie raczej ideologicznego niż dogłębnie naukowo przemyślanego.<br />
<br />
Książka nie tylko jest objętościowo solidna, ale przy swej objętości zawiera również sporo artykułów bardzo istotnych dla sprawy badań nad religią Słowian, jeśli nie wręcz przełomowych. Podobne konferencje nie rzadko prezentują zbiór referatów od Sasa do Lasa, w większości luźno związanych z głównym tematem i mało odkrywczych. Tutaj mamy wybór prawie wszystkich najlepszych badaczy tematu i próbki ich pracy dające przekrój stanu najnowszych badań i pozwalające wyrobić sobie opinię o obecnie rozwijanych trendach badawczych. Jestem pewien, że do tych artykułów będzie z pewnością odwoływać wiele kolejnych publikacji.