Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na ostatniej stronie znajduję uwagę: "Książka jest nie autoryzowanym wywiadem, w którym są dokumenty i ulotki kolportowane przez Służbę Bezpieczeństwa" Zygmunt Trziszka (1935 -2000 samobójstwo) - prozaik, publicysta, krytyk literacki, związany z tzw nurtem chłopskim lub wiejskim w literaturze. Ukończył Wydział Filologii Polskiej na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. W latach 1982–1990 był redaktorem "Miesięcznika Literackiego". W 1970 roku otrzymał nagrodę im. Piętaka za powieść "Romansoid". Zajmował się twórczością m. in. Edwarda Stachury, Tadeusza Nowaka a także Leopolda Buczkowskiego. Kazimierz Świtoń (1931 – 2014) - radiotelemechanik, działacz opozycji w okresie PRL, współtwórca Wolnych Związków Zawodowych Górnego Śląska, poseł na Sejm I kadencji. Był członkiem SD, z którego został wykluczony w 1977 po zaangażowaniu się w działalność opozycyjną, kiedy to przyłączył się do zainicjowanej przez KOR głodówki w kościele św. Marcina w Warszawie. W 1978 został pozbawiony koncesji na prowadzenie tej działalności ze względu na zaangażowanie opozycyjne. W 1982 przeszedł na rentę inwalidzką, następnie na emeryturę. Oficjalny przebieg jego walki podaje Wikipedia, natomiast według mnie wpadł w obsesyjną tragikomiczną walkę z całym światem. Mnożył teorie spiskowe i niesamowite oskarżenia... Dzisiaj, 29 października 2016 roku wymazałem dalszą część recenzji, bo obaj twórcy tej książki nie żyją. De mortuis aut bene aut nihil. Dodam tylko, że zajmowanie się tą książką po 23 latach od jej publikacji wydaje się irracjonalne. Właśnie dlatego stawiam PAŁĘ, by potencjalnych czytelników zniechęcić.