Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako poeta zadebiutował w 1979 r. w „Życiu Literackim”. W latach 1982-1984 asystent w Instytucie Filologii Polskiej UJ. W latach 1984-1990 redaktor, zastępca kierownika i kierownik redakcji literatury pięknej Wydawnictwa „Pomorze” w Bydgoszczy, a także współpracownik „Studenta”, „Życia Literackiego” i „Pisma Literacko-Artystycznego”. Od 1990 r. mieszka w Warszawie. Dziennikarz „Itd” (1990),„Nowej Europy” (1992-1993) i „Rzeczpospolitej” (1993-2005). Autor cyklicznego felietonu „Półka z poezją” w dodatku do „Rzeczpospolitej” – „Rzecz o książkach”. Na łamach „Rzeczpospolitej” ogłosił ok. 800 recenzji, artykułów i szkiców poświęconych współczesnej literaturze pięknej (polskiej i obcej).
Od 1996 r. redaktor działu poezji miesięcznika „Twórczość” (na łamach którego utwory oryginalne i teksty krytycznoliterackie publikuje od roku 1983). Od 2000 r. stały współpracownik miesięcznika „Książki. Magazyn Literacki”. W latach 2005-2012 redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”.
Wiersze, szkice, recenzje i felietony publikował na łamach: „Twórczości”, „Literatury”, „Tygodnika Powszechnego”, „Poezji”, „Odry”, „Zeszytów Literackich”, „Akcentu”, „Studenta”, „W drodze”, „Czasu Kultury”, „Borussii”, „Tygodnika Literackiego”, „Potopu”, „Arkusza”, „Polityki” i „Gazety Wyborczej”. Współpracował z prasą regionalną: bydgoskim „Ilustrowanym Kurierem Polskim”, łódzkimi „Wiadomościami Dnia” i krakowskim „Dziennikiem Polskim”.
Jest laureatem nagród: im. Kazimiery Iłłakowiczówny (1988) – za najlepszy poetycki książkowy debiut roku, im. Stanisława Wyspiańskiego (1989) – w dziedzinie krytyki artystycznej, Funduszu Literatury Ministerstwa Kultury i Sztuki (1989),im. Stanisława Piętaka (1991) – w dziedzinie krytyki literackiej, XVIII Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu (1995) – za zbiór wierszy "Podróż na południe". W roku 2006 Giorgio Napolitano, prezydent Włoch odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (Ordine Della Stella Della Solidarieta’ Italiana). W 2014 r.został laureatem Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii literatura za tom "Dwanaście dni" (Iskry),a także w tym samym roku, został uhonorowany Symboliczną Nagrodą Ryszarda Milczewskiego - Bruno za wybitną twórczość eseistyczną i krytycznoliteracką.
Jakkolwiek nie podchodziłabym do tych wierszy, miałam wrażenie, że ich twórca spaceruje razem ze mną i opowiada mi historie indywidualne, osobiste, oparte na sztuce unikalnego łączenia liryki z wyrazistą umiejętnością fotografowania słowem miejsc, do których chętnie wraca. Więcej, namawia czytelnika do dyskursu odbiegającego od codzienności, potoczności na rzecz wysokiej erudycji, gdzie słowo ma wagę najcenniejszego kruszcu. A przekrój tych wierszy podzielony jest na cztery istotne rozdziały, łączące się w jeden odważny głos, którego ich autor nie wstydzi się wypowiadać jako alokucję stanowiącą swoiste preludium do tytułowego sedna niezwykle sugestywnego, zmuszającego do głębszej refleksji, czy zadumy.
Janusz Drzewcuki ma bogaty życiorys ściśle związany z szeroko pojętą kulturą, literaturą. Absolwent filologii polskiej UJ. Dziennikarz, krytyk literacki, poeta, autor książek o polskiej poezji współczesnej, wydawca. Swoją wędrówkę z czytelnikiem – odbiorcą Jego wierszy rozpoczyna od spostrzeżeń i głębokich wywodów na tematy codzienne, dotyczące naszego kraju, które rozpoczyna od zaproszenia znajomej, przebywającej za granicą do przyjazdu do Polski: „Przyjedź wreszcie do Polski,/ nie mów, że nie masz czasu,/ że jesteś ciągle zajęta albo/ że może w przyszłym roku,/ nie usprawiedliwiaj się./ nie wykręcaj się, spakuj/ najpotrzebniejsze rzeczy,/ wsiadaj do pociągu, przyjedź.[,,,] Zobaczysz, nie pożałujesz,/ będzie wesoło, pokażemy ci/ Warszawę, od tej i od tamtej/ strony, puścimy się Nowym/ Światem i Krakowskim/ Przedmieściem...[...]” Pojawia się też „Głos w dyskusji Polska i Kościół” oraz „Jednym okiem, drugim uchem” o sprawach ważnych i mniej ważnych.
Zapraszam na całą recenzję na:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2017/01/8222Dwanascie-dni8221-Janusz-Drzewucki.html
Rzadko zdarza mi się pozytywnie ocenić współczesne zbiory opowiadań. Zwykle irytuje mnie ich fragmentaryczność, powierzchowne opisy bohaterów.
Jednak urzekł mnie praski klimat, który dominuje w każdym z nich. Są to opowieści bardzo współczesne, silnie osadzone w specyfice prawobrzeżnej Warszawy. Urzekają rysunki Kazimierza Nowaka.
Pośród wielu "tworów literackich" współczesnych polskich autorów ten niepozorny zbiór zasługuje na uwagę. (Może z wyjątkiem 2 opowiadań, ale na 10 to i tak dobry wynik ;))