Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałem chyba wszystkie mangi wydane w serii ekskluzywnej z wydawnictwa Waneko. Na półce zostawiłem "Ayako" i "MW", a "Tekkon Kinkreet", bez dwóch zdań, również znajdzie miejsce wśród wspomnianych wyżej tytułów! Przede wszystkim wyjść trzeba od tego, że "Tekkon Kinkreet" stoi w opozycji do mainstreamowych, rozciągniętych na wiele tomów, mangowych tasiemców, które święcą obecnie triumfy. To pozycja zamknięta w jednym, grubym tomie, poza tym stylistycznie, tematycznie i nastrojowo, raczej daleka od gustów szerokiego odbiorcy. Zacznijmy więc od wspomnianej stylistyki, która zbliża się bardziej do prac Moebiusa czy Bertrama, z charakterystycznymi sylwetkami i podobną ekspresją. Bohaterowie funkcjonują w urbanistycznej dżungli, którą kochają i jednocześnie nienawidzą. Samo Miasto Skarbów wygląda natomiast jak ze snu jakiegoś undergroundowego punkowca, przeludnione, agresywne, niegościnne, ale jednocześnie tak bardzo pociągające. Tematem tej mangi jest relacja dwóch chłopców, którzy muszą w tym środowisku przetrwać. Nic odkrywczego, ale Tekkon jest totalnie angażujący, dzięki czemu przeczytałem praktycznie ciurkiem i kibicowałem bohaterom. Sporo tu dynamizmu, surowości, brutalności, ale również wzruszeń i emocji podanych w wersji saute. Świetna rzecz, wręcz kapitalna.